مزایای ایمپلنت دندان
ایمپلنت دندان روشی مناسب و مطمئن برای جبران بی دندانی است ، بهترین درمان برای دندان های از دست رفته ایمپلنت است که مانند یک دندان طبیعی جلوه داشته و امکان جویدن را به فرد باز می گرداند. ایمپلنت درمانی قطعی با ماندگاری طولانی است که می تواند دندان هایی ثابت ، با دوام و بدون آسیب را به شما هدیه کند، به کمک دندان های ایمپلنت که با روش های مختلفی انجام می شوند می توان علاوه بر ایرادات ظاهری ناشی از بی دندانی ، بیماری های دهان و دندان و یا بیماری های گوارشی ناشی از بی دندانی را رفع نمود، به همین منظور است که ایمپلنت دندان تنها راه ایمن و موثر برای بی دندانی معرفی شده است که بدون محدودیت در سن و یا موقعیت افراد می توان از این روش درمانی برای اصلاح معایب ظاهری و درمانی استفاده نمود . دکتر ساسان رسائی پور متخصص ایمپلنت دندان و عضو هیئت علمی دانشگاه در این مقاله اطلاعات مفید و کاربردی در جهت کاشت دندان طبیعی با ایمپلنت دندان را در اختیار شما عزیزان قرار می دهند .
عوارض بی دندانی چیست؟
وجود دندانها نه تنها باعث توانایی جویدن و لذت بردن از غذا است بلکه باعث زیبایی چهره هم می باشد ، چراکه دندان ها دومین فاکتور زیبایی در چهره انسان هستند ( اولین فاکتور زیبایی صورت چشم ها هستند ) . حفظ ارتفاع عمودی صورت و تونیسیته عضلات صورت تا حد زیادی به حضور دندانها مربوط است.بنابراین قابل پیش بینی است که با از دست رفتن دندان ها نه تنها غذا خوردن محدود می شود بلکه تا حدود زیادی صورت افت کرده ، دچار چین و چروک و در هم رفتگی چهره و پیری زودرس می شود.
بطور خلاصه عوارض منفی از دست دادن دندانها شامل موارد زیر است:
- عوارض آناتومیک
- عوارض و نواقص بافت نرم ( لثه و عضلات صورت )
- عوارض زیبایی
- عوارض روحی روانی
- عوارض عملکردی ( جویدن و تکلم )
– عوارض آناتومیک
استخوان فک جهت حفظ شکل و تراکم خود نیازمند تحریک است ، تا زمانی که دندان ها حضور دارند این تحریک از طریق دندان ها صورت می گیرد و استخوان حفظ می شود . به محض از دست دادن دندان ها ( حتی یک دندان ) تحلیل استخوان فک که محل قرارگیری دندان ها می باشد شروع می شود بنحوی که طی سال اول پس از کشیدن دندان ها ، 25% کاهش در عرض استخوان رخ می دهد و به طور کلی در سال اول پس از کشیدن دندان ها ارتفاع استخوان فک به میزان ۴ میلی متر از بین خواهد رفت . ساخت پروتز متحرک (پلاک یا دست دندان) استخوان را تحریک و حفظ نمی کند؛ بلکه تحلیل استخوان را تسریع می کند. این تحلیل استخوان کاملا بی سر و صدا رخ می دهد و تا جایی پیش می رود که استخوان و لثه کاملا صاف می شوند و دست دندان کاملا لق شده و دائم لثه ها را زخم می کند. در این حالت درمان بمراتب سخت تر ، پیچیده تر ، زمان بر و پرهزینه تر خواهد بود.
اگرچه بیمار اغلب از نتایج بالقوه آگاه نیست یا مطلع نمی شود، این نتایج در طول زمان رخ خواهند داد. سرعت و میزان تحلیل استخوان ممکن است تحت تأثیر عواملی مانند جنسیت، هورمونها، متابولیسم، پارافانکشن(مثل دندان قروچه ) و استفاده از دست دندان با تطابق ضعیف قرار گیرند.
– عوارض بافت نرم
همزمان با تحلیل استخوان فک لثه چسبنده روی آن هم تحلیل خواهد رفت و هم میزان لثه محکم و چسبنده و کراتینیزه کاهش می یابد و هم ضخامت آن کاهش خواهد یافت . برخی شرایط خاص مثل بالا رفتن سن ، فشار خون ، دیابت (قند خون بالا ) ، کم خونی ، و اختلالات تغذیه ای تحلیل لثه و کاهش ضخامت آن را تشدید می کنند. با از دست رفتن لثه قدرت تحمل پروتز های متحرک و دست دندان ها کاهش یافته و شخص دچار ناراحتی های زیادی خواهد شد . بعلاوه هنگام بازسازی دندانها توسط ایمپلنت شرایط سخت تر بوده و گاهی نیاز به پیوند لثه وجود خواهد داشت .
– عوارض زیبایی
تغییرات صورتی که به طور طبیعی در ارتباط با پروسۀ پیر شدن رخ میدهند میتوانند با از دست رفتن دندانها تسریع و تشدید شوند. کاهش ارتفاع صورت به علت از دست دادن دندان ها و تحلیل استخوان باعث تغییرات متعددی در صورت خواهد شد. چین و چروک هایی در صورت ایجاد خواد شد که باعث پیر و خشن به نظر رسیدن صورت خواهد شد. از طرفی فک پایین حالت جلو آمده پیدا خواهد کرد که بسیار نازیباست.
با از دست رفتن دندانها و استخوان فک ، لب ها نازک شده وبه سمت داخل میچرخند این امر باعث می شود ورمیلیون لب ( ناحیه قرمز رنگ لب ) کمتر دیده شود. از طرفی گونه ها هم حالت فرورفته پیدا می کنند.از طرفی تونیسیته عضلات هم کاهش یافته و ضعیف می شوند و حالت افتادگی پیدا می کنند که باعث ایجاد غبغب و چانه جادوگری می شوند. با رخداد این عواض چهره بیش از پیش پیر و نازیبا خواهد شد.
– عوارض روحی روانی
با از دست رفتن دندانها کم کم خندیدن از یاد میرود . شخص سعی میکند لبخند نزند یا جلوی دهانش را بگیرد . از دیده شدن بی دندانی یا دندان های خراب خجالت زده می شود و کم کم سعی می کند از جمع ها دوری کند ، گوشه گیر خواهد شد و ممکن است دچار افسردگی شود. از طرفی اعتماد به نفس از دست خواهد رفت و ممکن است شخص موقعیت های اجتماعی و شغلی را از دست دهد.
– عوارض عملکردی ( جویدن و تکلم )
با از دست دادن دندان ها وضعیت جویدن و تکلم بشدت مختل می شود . شخص نمیتواند غذای مورد علاقه اش را میل کند و از طرفی مجبور است از غذاهای نرمتر استفاده نموده یا لقمه ها را نجویده ببلعد. در صورت ادامه این روند ممکن است شخص دچار بیمای های دیگر مثل بیماری های گوارشی شود.حذف سبزیجات ، میوه ها ، گوشت ، و غذاهای نسبتا سفت باعث کاهش ویتامین ها و مواد مورد نیاز بدن شده و نه تنها باعث لاغری و ضعف عمومی بدن خواهد شد بلکه می تواند باعث ایجاد بیماری های پوستی و مشکلات بینایی شود. تحقیقات جدید نشان می دهند از دست رفتن دندان حتی می تواند در کاهش طول عمر موثر باشد.
با از دست رفتن دندانها وضعیت تکلم کاملا مختل می شود که این امر میتواند باعث ایجاد عوارض مخرب روحی روانی شود. با دریافت پروتز های متحرک وضعیت تکلم بهبود می یابد اما جهت رسیدن به وضعیت ایدآل فرد نیازمند دریافت پایه ها ی ایمپلنتی خواهد بود.
– نتیجه گیری
هدف دندانپزشکی مدرن، بازگرداندن سلامت دهان بیماران به روشی قابل پیش بینی است. بیماران نیمه یا کاملاً بی دندان ممکن است قادر نباشند با پروتزهای متحرک معمول به عملکرد، زیبایی، راحتی یا تکلم نرمال برگردند.
قدرت جویدن بیمار با استفاده از یک دست دندان ممکن است به یک ششم شرایطی که قبلاً با دندان های طبیعی تجربه کرده اند برسد. اما پروتز متکی بر ایمپلنت میتواند عملکرد دهان را به نزدیک شرایط نرمال برگرداند.
زیبایی بیماران بی دندان در نتیجه آتروفی عضله و استخوان تحت تأثیر قرار می گیرد. تداوم تحلیل استخوان منجر به تغییرات غیرقابل برگشت صورت خواهد شد. پروتز متکی بر ایمپلنت اجازۀ فانکشن نرمال عضله را میدهد و ایمپلنت با تحریک استخوان ابعاد آن را با روشی مشابه دندان های طبیعی سالم حفظ میکند. بنابراین نمای صورت به علت فقدان ساپورت که در پروتز متحرک اغلب مورد نیاز است، مختل نخواهد شد. به علاوه پروتز های متکی بر ایمپلنت براساس زیبایی، عملکرد و تکلم قرار داده می شوند.
بافتهای نرم بیماران بی دندان، در اثر نازک شدن مخاط، کاهش جریان بزاق و پروتز بی ثبات و فاقد گیر و دردناکند. پروتزهای متکی بر ایمپلنت نیازی به ساپورت بافت نرم ندارد و راحتی دهان را بهبود می بخشند. تکلم اغلب با پروتزهای متکی بر بافت نرم مختل می شود چون زبان و عضلات اطراف دهان ممکن است برای محدودسازی حرکت پروتز فک پایین دچار اختلال شده باشند. پروتز متکی بر ایمپلنت بدون تلاش عضلانی باثبات و دارای گیر خواهد بود.
با کاشت ایمپلنت میتوان از تمام عواض و مشکلات بالا جلوگیری نموده و یا آنها را کاهش داد . بنابراین امروزه استاندارد طلایی جایگزینی دندانهای از دست رفته کاشت پایه های ایمپلنت است تا بتوان بهترین پروتز را جهت کاهش عوارض ذکر شده روی پایه ها قرار داد.
مطالب مرتبط: