ایمپلنتهای دندانی جایگزین مناسبی هستند برای :
- کسانی که با دندان مصنوعی متحرک نمی توانند عمل جویدن را براحتی انجام دهند .
- کسانی که دندانهای خود را از دست داده اند و نمی خواهند دندان مصنوعی متحرک داشته باشند.
- کسانی که احتیاج به بریج (پروتز ثابت) دارند ولی نمی خواهند دندان های سالم مجاور جای خالی دندان از دست رفته شان آسیب ببیند یا تراشیده شود .
- کسانی که تمایل به داشتن دندانهایی بامشابهت خیلی نزدیک به دندانهای طبیعی دارند .
ایمپلنت برخلاف دندان مصنوعی هیچ گونه حرکتی نداشته و دچار پوسیدگی نمی شود.
پایه ی ایمپلنت همانند ریشه ی دندان طبیعی داخل استخوانفک قرار می گیرد و بنابراین تحلیل استخوان در طولانی مدت دیده نمی شود. استخوان فک کاملا محفوظ از تحلیل خواهد بود و فرم صورت دچار دگرگونی و تغییر نخواهد شد در صورت رعایت کامل بهداشت این دندان ها دائمی خواهند بود.
بازگرداندن توانایی جویدن طبیعی از اصلی ترین مزایای کاشت ایمپلنت دندان می باشد. باتوجه به میزان موفقیت بیش از 96% دندان های کاشته شده در 20 سال گذشته و بیش از 50 سال پیشینه و سوابق و تحقیقات کلینیکی ایمپلنت های دندانی، بهترین گزینه برای رفع مشکل بی دندانی می باشد. علاوه بر مزایای ذکر شده، کاشت دندان بهه روش پانج مزایای دیگری نیز دارد.
از جمله:
عدم نیاز به جراحیمدت زمان درمان کوتاهتر (مانند روش کاشت ایمپلنت قدیمی نیاز به صرف چند ماه وقت نمی باشد.)درد، خونربزی و کبودی ندارد.به عروق خونی لثه، صدمه ای وارد نمی شود.افرادی که سیگاری می کشند نیز می توانند از این روش استفاده کنند.
(افراد سیگاری در صورتی که بتوانند از 2 هفته قبل از ایمپلنت تا 3 ماه پس از آن تعداد سیگاری مصرفی خود را به 5 عدد در روز برسانند، می توانند از این روش استفاده کرده و نتایج قطعی را داشته باشند.)بیمار در همان روز کاشت ایمپلنت با دندان به منزل می رود.
Nobelbiocare (اصلی ترین و قدیمی ترین ایمپلنت دنیا)Biohorizons
مزیت نوع nobel biocare در این است که بیمار همان روزی که ایمپلنت انجام میشود، با دندان از مطب بیرون می رود.
معایب ایمپلنت
در حال حاضر عمل ایمپلنتی که در کشور ما صورت می‌گیرد، تا چه میزان به سطح ممتاز کشورهای توسعه یافته نزدیک است و چه تفاوت‌هایی نسبت به آن دارد؟
انجام عمل ایمپلنت در ایران از سال ۱۳۶۹ آغاز شد.
امروز از جهات کیفیت ابزار، وسایل و مواد مورد استفاده، ما هیچ کمبود و نقصانی نسبت به کشورهای توسعه یافته نداریم. قیمت ایمپلنت در ایران با سایر نقاط جهان قابل مقایسه نیست، البته من منکر گرانی آن برای مردم نیستم، ولی هزینه پایین ایمپلنت و حتی سایر موارد درمانی نسبت به کشورهای توسعه یافته، یکی از عوامل جذب توریست درمانی و بیماران سایر کشور‌ها است. بنابراین مدرن‌ترین و با کیفیت‌ترین خدمات دندانپزشکی روز دنیا در ایران ارائه میشود، که یکی از دلایل اصلی دستیابی به این خدمات، عزیمت پزشکان و دندانپزشکان به خارج از کشور و آشنایی آن‌ها با علم روز دنیا است.
امکان دارد فردی زیبایی دندان برایش اهمیت چندانی نداشته باشد و بر همین اساس تصمیم به انجام عمل ایمپلنت نگیرد؛ شما تا چه میزان بیماران را ملزم به استفاده از ایمپلنت می‌کنید؟
استفاده نکردن از این روش درمان برای بیمار چه عوارضی دارد؟
ما ۳۲ دندان داریم که اگر از دندانهای عقل صرفنظر کنیم، ۲۸ عدد باقی می‌ماند. از این تعداد تنها ۸ دندان وجهه زیبایی دارد و به چشم می‌آید و سایر دندان‌ها این قابلیت را ندارند. نگاه به دندانپزشکی تنها از زاویه زیبایی، بهانه‌ای برای شرکت‌های بیمه به منظور شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت پرداخت هزینه‌ها است. توصیه همه متخصصان دندانپزشکی برای استفاده از ایمپلنت تنها جنبه زیبایی ندارد بلکه وقتی فردی دندانهای خلفی خود را از دست می‌دهد، اینجا دیگر زیبایی مفهومی ندارد، اما برای حفظ حالت طبیعی آناتومی فک و جلوگیری از حرکت سایر دندان‌ها و پر کردن فضای خالی دندان از دست رفته، ایمپلنت توصیه میشود و همانگونه که می‌بینیم در این موارد، انجام عمل ایمپلنت کمک شایانی به حفظ سلامت دهان و دندانهای سالم فرد خواهد کرد، بدون اینکه زیبایی به‌طور خاص مورد توجه باشد.
ژنتیک فرد از یک طرف و ابزار‌ها و وسایل استفاده شده برای کاشت دندان از طرف دیگر، تا چه میزان به عمر و دوام ایمپلنت کمک می‌کند؟
این موضوع در ابتدا به لوازم مورد استفاده جراح و تجربه او بستگی دارد. بهداشت دهان و دندان یکی از تأثیرگذار‌ترین عوامل است؛ در صورت عدم توجه به این موضوع، باکتری‌ها و میکروب‌ها در اطراف ایمپلنت جمع شده و عمر آن را کاهش می‌دهند.
بسیاری از بیماران این سؤال را مطرح می‌کنند که ایمپلنت تا چند سال دوام خواهد داشت؛ در واقع کیفیت و استحکام دندان طبیعی اصلاً قابل قیاس با ایمپلنت نیست؛ اگر میزان مراقبت و حفظ سلامت ایمپلنت به همان اندازه‌ای باشد که باعث آسیب رسیدن به دندان طبیعی شده است، طبیعتاً دوام زیادی نخواهد داشت.
در حالت کلی مراقبت و نگهداری خود بیمار مهم‌ترین عامل بقا و طول عمر ایمپلنت است و نحوه عمل و کار جراح و مسائل ژنتیکی در وهله بعدی قرار می‌گیرد. اثر مسائل ژنتیکی در مقابل تأثیر بهداشت دهان و دندان بسیار ناچیز است تا حدی که ما به مراجعانی که ادعا می‌کنند تمام اعضای خانواده‌شان دچار مشکل دندان هستند، متذکر می‌شویم که شما خانوادگی بهداشت ضعیفی دارید، البته توانمندی فرد جراح و دقت در عمل ایمپلنت هم تأثیر بسزایی دارد، به همین دلیل این اصطلاح رایج است که پزشک و بیمار همکارند و هر دو باید وظایفشان را به درستی انجام دهند، در غیر این صورت به نتیجه دلخواه نخواهند رسید.
ایده آل‌ترین ایمپلنت درصورت رعایت بهداشت دهان و دندان و عمل مناسب توسط دندانپزشک، چقدر عمر مفید خواهد داشت؟
ایمپلنت دندانی قابلیت ماندگاری و بقا تا پایان عمر و در تمام طول زندگی را دارد. مراجعانی داریم که ۲۰ سال قبل این عمل را انجام داده‌اند و کماکان از آن دندان ایمپلنت شده استفاده کرده و مشکلی هم ندارند.
با توجه به شرایط آناتومیک فک، آیا تعداد ایمپلنتها مشکلی پیش نمی‌آورد و از دید علم دندانپزشکی توجیه‌پذیر است؟
در حالتی که تمامی ۲۸ دندان فردی ریخته باشد، برای هر فک باید نهایتاً ۸ عمل ایمپلنت انجام داده و ۱۴ دندان می‌توانند روی ۸ پایه کاشته شده قرار گیرند. برای برخی از فک‌ها که کوچک‌تر هستند، ۱۲ دندان کفایت می‌کند که نیاز به ۶ عمل ایمپلنت دارد. این میزان ایمپلنت مشکلی برای بیمار ایجاد نمی‌کند.
چه افرادی نمی‌توانند از ایمپلنت دندانی به منظور جایگزین دندان از دست رفته خود استفاده کنند؟
امکان دارد ایمپلنت دندانی را نتوان برای برخی از بیماران استفاده کرد، که دلایلی مانند کافی نبودن رشد استخوانی یا مثلاً دیابتیک بودن فرد دارد. یکی از ملزومات ایمپلنت دندانی، سلامت جسمی فرد است؛ به‌طور مثال افراد دیابتیک، سیگاری‌ها، افراد مبتلا به لوسمی، ایدز یا کسانی که کمبود استخوان دارند، کاندیدای خوبی برای ایمپلنت دندانی نیستند.
دندانهای طبیعی ما درطول زمان دچار تغییر رنگ میشود؛ آیا به دلیل این تغییر رنگ، دندان یا پروتزهایی که با ایمپلنت دندانی در دهان ما کاشته می‌شوند، نیاز به تعویض در بلند مدت دارند؟
با توجه به مواد غذایی مصرفی مثلاً چای و قهوه زیاد یا استعمال دخانیات، رنگ ریزه‌هایی روی دندانهای طبیعی جمع میشود؛ از این منظر مشکلی پیش نمی‌آید، زیرا این رنگ ریزه‌ها به روی آن پروتز‌ها هم جمع می‌شوند و تفاوت خاصی ایجاد نمی‌شود و با یک جرم‌گیری به حالت اولیه باز می‌گردد اما برخی از تغییر رنگ‌ها با افزایش سن صورت می‌گیرد که دلایل بیرونی ندارد و جنبه درونی دارد، که در این تغییر رنگ نیاز به تعویض روکش در درازمدت احساس میشود.
بسیاری از مردم در می‌انسالی دچار تحلیل لثه می‌شوند. در صورت بروز این معضل، آیا ایمپلنت دندانی قابلیت ترمیم یا تعویض دارد؟
طبق بررسی‌های صورت گرفته دریافتیم که بعد از سال اول به میزان یک میلیمتر استخوان‌های اطراف ایمپلنت دندان تحلیل می‌رود. ولی اگر تمام شرایط مناسب باشد و مراقبت به درستی صورت بگیرد، این میزان بعد از سال اول به ۱/۰ میلیمتر کاهش می‌یابد؛ البته این آمار قطعی و ثابت نیست و بسیاری از افراد همین میزان تحلیل را هم ندارند، بنابراین تحلیل استخوان اطراف ایمپلنت دندان در حدی نیست که نگرانی به دنبال داشته باشد؛ زمانی این اتفاق می‌افتد که لثه دچار بیماری شود و در این حالت ترمیم استخوان و استخوان‌سازی برای ایمپلنت دندان مجدد لازم است.
یک باور غلط بین عموم مردم جا افتاده که به دلیل ایجاد نشدن مشکل در دندان کاشته، نیازی به مراجعه به دندانپزشک احساس نمی‌کنند. برای از بین بردن این باور غلط چه توصیه‌ای دارید؟
یکی از مشکلات اساسی ما همین موضوع است. بیماران ۲ تا ۳ سال بعد از عمل ایمپلنت به ما مراجعه می‌کنند، ولی پس از این مدت این موضوع فراموش شده و دیگر هیچ پیگیری از سوی بیمار صورت نمی‌گیرد. متأسفانه مردم این نکته را نمی‌دانند که اگر در ایمپلنت دندان مشکلی رخ بدهد یا بیماری خاصی اتفاق بیفتد، درد ندارد و فرد متوجه آن نمی‌شود؛ اگر به‌طور مداوم و مستمر به دندانپزشک مراجعه کنند و با معاینه و عکسبرداری از میزان سلامت خود مطلع شوند، آنگاه فرصت جلوگیری از مشکلات بزرگ‌تر وجود دارد. زمانی که مشکل ایمپلنت دندان به استخوان فک و لثه نرسیده باشد؛ درمان بیماری امکان‌پذیر است.
در دندانپزشکی به نظر می‌رسد تداخل وظایف وجود دارد، به نحوی که پزشکان با تخصص‌های متفاوت کارهای مربوط به تخصص‌های یکدیگر را انجام می‌دهند، آیا رخداد این اتفاق درست به نظر می‌رسد؟
در کشور ما ۲۵ هزار دندانپزشک مشغول به کار هستند که ۱۰% آن‌ها متخصص و سایر آن‌ها عمومی هستند. تفاوت دندانپزشکی با سایر رشته‌های پزشکی این است که دندانپزشکان عمومی و دندانپزشکان متخصص با وظایف یکدیگر به خوبی آشنا هستند، بنابراین همه دندانپزشکان چه عمومی و چه متخصص با اصول کلی آشنایی دارند و تنها ممکن است در موارد مختلف تمرین کمتری نسبت به یکدیگر کرده باشند.
عوارض ایمپلنت دندان
۱ – عوارض ایمپلنت دندان موقتی :
لق شدن مختصر دندان کنار ایمپلنت (این امر بعد از سه هفته تا یک ماه به حالت طبیعی خود برمی گردد.)
۲ – عوارض ایمپلنت موقتی :
درد که امری اجتناب ناپذیر است و بسته به سختی جراحی و خصوصیات افراد کم یا زیاد می باشد ولی در هر صورت بهترین راه کنترل درد استفاده از مسکن یک ساعت قبل از جراحی می باشد . ( دو عدد ژلوفن ۴۰۰ میلی گرم با هم )
۳ – عوارض ایمپلنت موقتی :
تورم بعد از گذاشتن ایمپلنت در بعضی بیماران وجود دارد و در موارد جراحی پیوند استخوان احتمال کبودی نیز می رود که معمولا این عوارض ایمپلنت از روز بعد از کاشت ایمپلنت شروع می شود و پس از یک هفته بهبودی کامل می یابد.
۴ – عوارض ایمپلنت موقتی :
در بعضی از موارد (مواردی که ارتفاع استخوان فک پایین بسیار کم می باشد) ممکن است گزگز و یا بی حسی گوشه ی لب مشاهده شود که امری عادی است و پس از گذشت زمان بهبود می یابد.
۵ – عوارض ایمپلنت دائمی :
از جمله ی عوارض ایمپلنت که بعد از ۱۵ سال ظاهر می گردد در مورد تک ایمپلنت های مربوط به دندان های جلویی می باشد.
بدین شکل که پس از ۱۵ سال نوک دندان های طبیعی فک بالا یک تا دو میلیمتر پایینتر می آیند ولی نوک روکش های ایمپلنت سر جایشان می مانند بنابراین نیاز به ترمیم مجدد دارند.
طول درمان در ایمپلنت ها به چند عامل بستگی دارد:
1)آمادگی استخوان محل ایمپلنت از نظر حجم
2)کیفیت و تراکم استخوان محل قرار گیری ایمپلنت
اگر حجم استخوان محل قرار گیری اایمپلنت به مقدار کافی از نظر ارتفاع و قطر استخوان مناسب نباشد، ایمپلنتولوژیست باید پیوند استخوان انجام دهد تا حجم کافی استخوان اطراف ر تامین گردد. این پیوند استخوان ممکن است حین پروسه ی درمان ایمپلنت انجام شود ویا اینکه قبل از پروسه ی کاشت ایمپلنت نیاز به تامین حجم کافی استخوان اطراف باشد.
اگر قبل از کاشت ایمپلنت نیاز به پیوند استخوان باشد بین 6 تا 9 ماه زمان نیاز است تا بستر استخوان آماده ی دریافت ایمپلنت گردد.
اگر همزمان با کاشت ایمپلنت نیاز به پیوند استخوان باشد، معمولاً از زمان کاشت ایمپلنت تا قرار دادن پروتز روی آن بین 4 تا 9 ماه زمان لازم است.
کیفیت و تراکم استخوان حین قراردادن استخوان توسط ایمپلنتولوژیست قابل محاسبه است.
هر مقدار تراکم استخوان بالاتر باشد، ایمپلنت با قدرت و فشار بیشتری داخل استخوان بارگذاری می شود و به همان نسبت زمان قرار دادن پروتز روی ایمپلنت کمتر می گردد و می توان بلافاصله پس از قرار دادن ایمپلنت پروتز موقت را قرار داد.
اگر نیروی بارگذاری و تراکم استخوان اطراف ایمپلنت کم باشد گاهاً تا 6 ماه پس از قرار دادن ایمپلنت برای قرار دادن پروتز باید زمان سپری گردد.
با توجه به موارد فوق الذکر از زمان اولین درمان در ایمپلنت تا زمان قرار دادن پروتز روی ایمپلنت ممکن است یک هفته تا15 ماه زمان لازم باشد.
مطالب مرتبط: