راه‌حل‌های جراحی در کاشت دندان

روش سینوس لیفت: در فک بالا و پایین فضاهای آناتومیکی وجود دارند، برای مثال، در فک پایین کانال عصب دندانی تحتانی وجود دارد که به تمام دندانها عصب می‌دهد اگر استخوان فک پایین تحلیل رفته باشد، این کانال در فضایی قرار می‌گیرد که اگر ایمپلنت را بدون در نظر گرفتن این فضا کار بگذاریم، اسیب به عصب وارد میشود و بیمار دچار  بی حسی لب تحتانی می‌شود.
همچنین، در فک بالا سینوس‌هایی وجود دارد که در واقع فضاهایی خالی هستند که به استخوان‌های فک بالا چسبیده‌اند. وقتی استخوان فک بالا تحلیل رفته باشد، فضای استخوانی به سینوس‌ها نزدیک می‌شود و ارتفاع لازم برای گذاشتن ایمپلنت وجود نخواهد داشت. در چنین مواردی، مرکز ایمپلنت می‌تواند از 2 روز استفاده کند؛ روش Open sinus lift و روش  . close sinus lift
روش open sinus lift: با توجه به وضعیت فضای استخوانی و ارتباط آن با سینوس که بسیار کم است، استخوان برداشته می‌شود تا به غشای بافت نرم سینوس دست پیدا کنیم. با ابزارهای خاصی، این غشا را به سمت بالا هدایت می‌کنند. در آن ناحیه، ایمپلنت را می‌گذارند سپس پودر استخوان سفت‌تر شده را قرار می‌دهند و فضای نسج نرم را بخیه می‌کنند. 
روش close sinus lift: در این روش با انجام ضربات خاصی، سینوس را به سمت بالا حرکت می‌دهند. بعد ایمپلنت را کار می‌گذارند و مثل روشOpen بقیه مراحل انجام می‌شود.
روش اوردنچر: در ناحیه چانه (فک پایینی)‌، یک منطقه خوب استخوانی است که در آن عصب زیادی وجود ندارد. 
برای افرادی که استخوان این ناحیه را به دلیل استفاده از دندان مصنوعی از دست داده باشند،2 تا 4  ایمپلنت می‌گذارند و با حالت نر و مادگی که نری در سر ایمپلنت است و با یک حرکت قوس‌شونده دنچر به مینی ایمپلنت اتصال پیدا می‌کند و ثابت می‌شود. هر زمان که بیمار بخواهد، می‌تواند آن را بردارد و دوباره آن را سرجایش قرار دهد

لزوم توجه به جنس ایمپلنت‌ ها
جنس ایمپلنت، عمدتا از فلز تیتانیوم است. در بررسی‌های صورت گرفته، ثابت شده که فلز تیتانیوم بهتر از تمام فلزات می‌تواند با استخوان باند ایجاد کند. سطح تمام ایمپلنت‌ ها از تیتانیوم تشکیل می‌شود.
تاج دندان چون در فضای خارج استخوانی قرار می‌گیرد و با استخوان ارتباطی ندارد، عمدتا از فلزات معمول در دندانپزشکی استفاده می‌شود و بهترین نوع آن طلاست.
روکش می‌تواند از جنس زیرکونیا، سرامیک یا فلز باشد.

احتیاط در استفاده از روش ایمپلنت:
1 - کسانی که دچار سرطان هستند و تحت درمان‌های شیمی درمانی، رادیوتراپی و موارد مشابه قرار دارند، باید با احتیاط از این روش استفاده کنند.
2 - کسانی که دچار بیماری قلبی عروقی هستند، باید حتما با نظر پزشک معالج قلب و عروق از این روش استفاده کنند.
3 - کسانی که دیابت دارند، حتما باید وضعیت قندشان کنترل شود و آزمایش‌شان مثبت باشد.
4 - کسانی که پوکی استخوان دارند، به‌خصوص خانم‌هایی که در مرحله بعد از یائسگی هستند، حتما باید آزمایش پوکی استخوان انجام دهند تا درصد پوکی استخوان‌شان مشخص شود.
5 - کسانی که پیوند عضو داشته‌‌اند یا تحت معالجات خاص هستند، باید رعایت برخی از موازین این عمل را انجام دهند.
6 - به افراد سیگاری توصیه می‌شود ایمپلنت انجام ندهند، چون استفاده از سیگار گرمایی ایجاد می‌کند که باعث شکست ایمپلنت می‌شود.
7 - کسانی که دچار بیماری لثه هستند یا دهان‌شان محیط آلوده سیستمیک دارد؛ برای انجام ایمپلنت باید جراحی‌های لثه انجام دهند تا عفونت‌ها کاملا از بین برود و سپس ایمپلنت انجام شود.
8 - به آنهایی که اصول بهداشتی را رعایت نمی‌کنند، توصیه می‌شود از ایمپلنت استفاده نکنند. این افراد در صورت استفاده از این روش، باید مراقبت‌های بهداشتی را خیلی جدی بگیرند.

چگونه باید از دندان‌های جدید مراقبت کرد؟
نقص بی‌دندانی ممکن است در نتیجه نواقص ژنتیکی باشد؛ یعنی برخی افراد به صورت ژنتیک دارای بیماری‌های لثه هستند و در نتیجه این بیماری‌ها دندان خود را از دست می‌دهند ممکن است فرد به دلیل عدم رعایت بهداشت دندان، دچار بی‌دندانی شود یا در اثر حادثه‌ای دندان خود را از دست بدهد. بعد از کاشت دندان به روش ایمپلنت، توصیه می‌شود که دست‌کم روزی 2 بار با استفاده از مسواک‌های مخصوص مسواک زده شود و استفاده از نخ دندان اهمیت زیادی دارد. افرادی که ایمپلنت کرده‌اند، باید هر 3 تا 6 ماه یک‌بار به مرکز ایمپلنت مراجعه کنند و با گرفتن رادیوگرافی و بررسی‌های لازم، از سلامت ایمپلنت خود اطمینان پیدا کنند.