فواید و عوارض ایمپلنت دندان کدام است؟

یکی از نگرانی هایی که برای بسیاری از بیماران که قصد استفاده از طرح درمان ایمپلنت دندان را دارند،  وجود دارد آن است که فواید و مضرات ایمپلنت چیست و یا به عبارت ساده تر عوارض ایمپلنت دندان چیست. امروزه در بسیاری از  مقالات تنها به موضوع ایمپلنت دندان و عوارض آن به  صورت اجمالی پرداخته شده است اما در این مقاله سعی بر آن شده است که نه تنها اطلاعاتی جامع درباره مشکلات ایمپلنت بلکه اطلاعاتی  جامع  نیز درباره مزایای ایمپلنت در اختیار خوانندگان قرار گیرد. به عبارت دیگر در اینن مقاله مقوله معایب و مزایای ایمپلنت به صورت همزمان مورد بحث قرار گرقته است.

عوارض و معایب ایمپلنت دندانی

در پاسخ به این سئوال که عوارض ایمپلنت چیست و یا آیا ایمپلنت عوارض دارد می بایستی بیان نمود که  ایمپلنت دندان یکی از بهترین گزینه ها برای جایگزینی دندان های از دست رفته می باشد و در صورت کاربرد صحیح، مضرات ایمپلنت بسیار ناچیز می باشد. اما ایمپلنت همانند هر درمان دیگری دارای عوارض خاص خود می باشد. عوارض ایمپلنت به شرح زیر است:

• زمانبر بودن  

• درمان ایمپلنت دندانی زمانبر بوده که از معایب ایمپلنت های دندانی محسوب می گردد. زمانی بین ۴ تا ۹ ماه برای این درمان لازم است.

• عوارض و معایب جراحی

•   یکی از معایب ایمپلنت دندان آن است که درمان ایمپلنت یک جراحی بوده و در برخی ار موارد بسیار خاص عوارض مربوط به جراحی را نیز به همراه خواهد داشت. از جمله عوارض بعد از ایمپلنت دندان می توان به احتمال خون ریزی و عفونت اشاره نمود.

• عوارض مرتبط با عدم مراجعه به متخصص بیماریهای لثه 

• عوارض ایمپلنت دندانی که به دلیل عدم مراجعه به متخصص بیماریهای لثه و ایمپلنت های دندانی ممن است ایجاد شود را میتوانید در مقاله ی ویژگی های دکتر ایمپلنت خوب مطالعه نمایید.

• معاینات دوره ای

•  یکی دیگر از معایب ایمپلنت آن است که ایمپلنت همانند بسیاری از درمانهای رایج نیازمند معاینات دوره ای توسط دندانپزشک است. هرچند بسیاری از متخصصان امر این مورد را نه تنها قسمتی از مضرات ایمپلنت دندان محسوب نمی نمایند بلکه آن را از مزایای ایمپلنت دندانی می شمارند.

مزایای ایمپلنت دندانی

در قسمت پیشین مقاله حاضر مضرات ایمپلنت دندان به صورت جامع مورد بحث قرار گرفته است اما می بایستی توجه نمود که ایمپلنت بهترین گزینه برای جایگزینی دندان های از دست رفته می باشد. مزایای ایمپلنت از جمله راحتی، مقاومت بالا، کاربردی بودن و زیبایی باعث می شود تا رضایت خاطر بیماران نسبت به بریجهای ثابت یا پرتز متحرک بیشتر باشد. برخی از فواید کاشت ایمپلنت دندانی به شرح زیر است:

• طبیعی بودن

• با توجه به اینکه ایمپلنت دندان با جراحی داخل استخوان فک قرار می گیرد، این درمان طبیعی تر از زمانی است که از دندان های مصنوعی استفاده می شود. همچنین فرم صورت دچار دستخوش تغییرات ناشی از دست دادن دندان نمی شود.

• راحتی

• بیمار نیازی به نگرانی درباره چسبندگی دندان مصنوعی یا لغزش آن در دهان، صدای کلیک یا افتادن این دندان ها در زمان صحبت کردن نخواهد داشت.

• تغذیه

• با استفاده از ایمپلنت دندانی، بیمار بهتر می توانید غذای خود را بجود. این موضوع در حالی است که جویدن غذا با دندان های مصنوعی عادی و بطور خاص دندان های مصنوعی که به نحو مناسب در دهان قرار نمی گیرند، دشوار است.

• حفظ ساختمان دندان های مجاور

•  با استفاده از ایمپلنت دندانی، دندان های مجاور تراشیده نمی شوند و دچار پوسیدگی های بعدی نخواهند شد.

• اعتماد به نفس

• به خاطر اینکه ایملپنت ها بسیار شبیه دندان های طبیعی است، بیمار تفاوت کمتری نسبت به دندان های طبیعی احساس می کند. به این ترتیب به خاطر اینکه بیمار نگران مشکلات دندان مصنوعی یا توجه سایر افراد به دندان های از بین رفته خود نیست، اعتماد به نفس بیمار افزایش خواهد یافت. دندان های مصنوعی عادیی همچنین می توانند بر وضعیت صحبت کردن شما تاثیر داشته باشد و اعتماد به نفس بیمار را در زمان صحبت کردن کاهش دهد.

• طول عمر

• ایمپلنت دچار پوسیدگی نمی شود و  به طور معمول عمر ایمپلنت از سایر درمانهای جایگزین بسیار طولانی تر است و در صورت رعایت کامل بهداشت دهان و دندان، ایمپلنت دندانی دائم خواهد بود.

 

مطالب مرتبط:

قیمت ایمپلنت

ایمپلنت تهران

کاشت دندان

دکتر ایمپلنت خوب کیست

دکتر ایمپلنت خوب کیست

یکی دیگر از سوالات متداول بیماران ایمپلنت دندان آن است که بهترین دکتر ایمپلنت در تهران و یا دکتر ایمپلنت خوب در ایران کیست. در این مقاله سعی بر آن شده است که در راستای پاسخ به سوال فوق الذکر اطلاعاتی جامع نیز درباره متخصص کاشت ایمپلنت دندانی در اختیار خوانندگان قرار گیرد.

همانگونه که در سایر مقالات مطرح گردید کاشت دندان به روش ایمپلنت شامل دو قسمت اصلی جراحی و پروتز می باشد و متخصص کاشت ایمپلنت دندان می بایستی به هردو قسمت اصلی کاشت ایمپلنت دندان یعنی جراحی و پروتز کاملا تسلط داشته باشد.

برای جراحی ایمپلنت، متخصص ایمپلنت دندانی و یا ایمپلنتولوژیست علاوه بر پیشینه علمی می بایستی از تبحر کافی در جراحی برخوردار باشد که این امر جز از طریق ممراست و تمرین در کاشت ایمپلنت میسر نخواهد بود.

در قسمت دوم کاشت دندان ایمپلنت، متخصص ایمپلنت دندانی و یا ایمپلنتولوژیست می بایستی از تسلط کافی در درمان پروتز برخوردار باشد که این مهم علاوه بر پیشینه علمی و تجربه  لازمه نیازمند دید فنی و ابتکار در ارایه طرح درمان مناسب برای هر بیمار خاص است.

انتخاب بهترین در تهران و ایران

در حال حاضر تعداد معدودی از دندان پزشکان غیر متخصص اقدام به کاشت ایمپلنت دندان می نمایند. بیمارانی که تنها به دلیل کاشت ایمپلنت ارزان به دندان پزشکان غیر متخصص مراجعه  مینمایند می بایستی به این نکته توجه نمایند که عدم مراجعه به ایمپلنتولوژیست برای کاشت ایمپلنت، می تواند منجر به صدمات جبران ناپذیری برای بیمار گردد که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• الف) هنگامی که ایمپلنت دندان برای جایگزینی دندان های پایین استفاده می شود، دندان پزشک غیر متخصص ممکن است اعصابی را که از فک رد می شوند را به خاطر سوراخ کردن استخوان فک دچار آسیب کند. این مشکل می تواند باعث ایجاد درد یا بی حسی شود. اگر در این حالت بیمار دچار بی حسی شود، این مشکل بخش پایین لب و گونه یا یک طرف زبان را تحت تاثیر قرار می دهد. این مشکل ممکن است تا زمان ترمیم اعصاب تا چند ماه ادامه داشته باشد. در برخی موارد، ممکن است این مشکل دائمی شود.
• ب) در فک بالا، احتمال سوراخ شدن استخوان فک و وارد شدن این سوراخ به سینوس ها یا حفره بینی وجود دارد. این مشکل می تواند باعث ایجاد عفونت در ناحیه مورد نظر شود. به منظور اجتناب از بروز این مسئله، عکس های رادیولوژی خاص قبل از عمل جراحی کاشت دندان به روش ایمپلنت از وضعیت دهان بیمار تهیه می شود تا بتواند به جراح برای تعیین محل دقیق اعصاب، سینوس ها و حفره بینی کمک کند.

مراحل کاشت دندان یا ایمپلنت دندان

این پروسه نیازمند تلاش گروهی شما، دندانپزشک و متخصص بیماری‌های لثه (پریودنتیست) می‌باشد. پریودنتیست و دندانپزشک در مورد تعیین مکان و چگونگی کاشت دندان با شما مشورت خواهند کرد. بسته به شرایط خاص شما و نوع ایمپلنت انتخابی، پریودنتیست یک برنامه درمانی متناسب با نیازهای شما را تهیه و تنظیم خواهد کرد.

• در مرحله اول، دندانپزشک با عمل جراحی، ایمپلنت دندانی را در داخل استخوان فک شما قرار می‌دهد. دندانپزشک ممکن است یک رژیم غذایی شامل غذاهای نرم،  غذاهای سرد و سوپ گرم را در طول فرایند بهبودی به شما توصیه کند.
• در مرحله بعد، استخوان اطراف ایمپلنت دندان در طی فرآیندی موسوم به روند یکپارچگی استخوانی بهبود می‌یابد. عاملی که ایمپلنت را آنچنان محکم می‌کند این است که در واقع استخوان پیرامون آن رشد می‌کند و آن ایمپلنت را در محل خود نگه می‌دارد. روند ترکیب شدن ایمپلنت با استخوان، نیازمند گذشت زمان است. برخی ازز بیماران لازم است تا چند ماه صبر کنند تا ایمپلنت به طور کامل با استخوان ادغام شود. پس از آن، جراح می‌تواند دندان جایگزین را به ایمپلنت متصل کند. بیماران دیگر ممکن است کاشت ایمپلنت و دندان جایگزین را تنها در یک جلسه انجام دهند.
• مرحله نهایی شامل قرار دادن دندان مصنوعی / دندان است. برای یک ایمپلنت تک دندانی، دندانپزشک یک دندان جدید به نام تاج دندان را برای شما سفارشی می‌سازد. تاج دندان بر اساس اندازه، شکل، رنگ و تناسب با دندان‌های دیگر شما طراحی و ساخته خواهد شد تا بخوبی با آنها ادغام شود. در صورت کاشت بیش از یک دندان‌، پل‌های سفارشی و یا دندان‌های مصنوعی به تناسب دهان و ایمپلنت شما ساخته خواهد شد. (توجه داشته باشید که ساخت دندان جایگزین معمولاً کمی نیاز به زمان دارد. در این میان، دندانپزشک شما ممکن است برای کمک به شما برای غذا خوردن و صحبت کردن عادی، به شما تاج، پل و یا دندان مصنوعی موقت، تا زمانی که جایگزین دائمی آماده شود، ‌دهد.)

بنابراین این عمل می‌تواند یک فرآیند طولانی باشد. کارآمدی و میزان موفقیت این روش، تا حدودی به قابلیت التیام شما بستگی دارد. 

مراحل ایمپلنت نیازمند چندین جلسه است. این پروسه همچنین نیازمند تخصص و مهارت دندانپزشک است تا رنگ دندان جدید با سایر دندان‌ها هماهنگ بوده و قرار دادن ایمپلنت دندانی به درستی انجام شود. کلینیک ما بخشی از یک طرح جامع برای خدمات دندانپزشکی با کلینیک‌های دیگر (از جمله اندودنتیست‌ها، جراحان دهان و دندان وو  پریودنتیست‌ها) می‌باشد.

بعد از عمل کاشت دندان چه کارهایی باید انجام داد؟ 

همان‌طور که می‌دانید، دندان‌های طبیعی شما نیازمند پاکیزگی و مراقبت‌ روزانه و نیز مراجعه منظم به دندان‌پزشک می‌باشد. ایمپلنتهای‌ دندان نیز درست مانند دندان‌های طبیعی شما بوده و به همان میزان مراقبت نیاز دارند. به منظور تمیز و عاری از جرم بودن دندان‌های کاشته شده خود، باید آنها را به طور منظم با مسواک و نخ ندان تمیز کنید.

هزینه کاشت دندان 

کاشت دندان ممکن است یک راه حل دائمی باشد، اما به معنی ارزان بودن آن نیست. هزینه آن بر مبنای کاشت هر دندان محاسبه می‌شود و بسیاری از بیمه‌ها آن را تحت  پوشش قرار نمی‌دهند.

با این حال، کاشت دندان می‌تواند یک سرمایه‌گذاری بزرگ برای شما به شمار بیاید، به شرط آن که دندان جدید کاملاً اندازه و متناسب بوده و توسط یک متخصص به درستی کاشته شود تا نهایتاً زیبایی لبخند شما را بازگرداند.

مطالب مرتبط:

قیمت ایمپلنت

ایمپلنت تهران

کاشت دندان

درباره ایمپلنت های دندانی

ایمپلنت دندان (که به عنوان فیکسچر نیز شناخته میشود) یک جایگزین به جای ریشه دندان است که در استخوان فک قرار  میگیرد تا پروتز دندان (مثل تاج، بریج، دندان مصنوعی، اوردنچر) را نگه دارد یا به عنوان تکیه گاه ارتودنسی عمل کند.

مبنای ایمپلنت دندانی مدرن فرایند بیولوژیکی به نام استئواینتگریشن (یکپارچگی استخوان) می باشد که در آن موادی  مانند تیتانیوم با استخوان آمیخته و یکپارچه میشوند. ابتدا فیکسچر (پایه) ایمپلنت کاشت میشود تا طی فرایند یکپارچگی استخوان به استخوان فک متصل شود، سپس پروتز دندانی بر روی آن سوار میشود. مدت زمانی برای التیام وو جوش خوردن لازم است و پس از سپری شدن این مدت، پروتز به ایمپلنت متصل میشود (و یا اباتمنت متصل شده و بر روی آن پروتز قرار میگیرد).

موفقیت یا عدم موفقیت درمان ایمپلنت بستگی به سلامت فردی که آن را دریافت میکند، داروهایی که بر یکپارچگی استخوان تاثیر میگذارند و سلامت بافت های مختلف دهان دارد. مقدار تنشی که به ایمپلنت و فیکسچر در حین عملکرد طبیعی دهان وارد میشود نیز ارزیابی میشود. برنامه ریزی برای جایگاه ایمپلنت و تعداد ایمپلنت ها کلید موفقیت بلند مدت درمان است چرا که نیروهایی بیومکانیکی که در حین جویدن اعمال میشود حائز اهمیت است.

جایگاه ایمپلنت به واسط موقعیت و زاویه دندانهای مجاور، شبیه سازی آزمایشگاهی و یا با استفاده از توموگرافی کامپیوتری با شبیه سازی CAD/CAM و راهنمای جراحی به نام استنت تعیین میشود. شرایط لازم برای موفقیت بلند مدت ایمپلنت دندان سلامت استخوان و لثه هاست. از آنجایی که استخوان و لثه پس از خارج شدن دندان طبیعی از دهان میتوانند دچار اتروفی شوند، گاهی ممکن است اقداماتی مانند لیفت سینوس یا پیوند لثه پیش از کاشت ایمپلنت دندان برای بازسازی استخوان و لثه لازم باشد.

پروتز نهایی هم میتواند ثابت باشد به صورتی که فرد نمیتواند آن را از دهان در بیاورد، و یا متحرک و قابل در آوردن باشد به صورتی که فرد خود میتواند پروتز را خارج کند. در هر صورت یک اباتمنت به فیکسچر ایمپلنت دندان متصل میشود. در شرایطی که پروتز ثابت باشد، تاج، بریج یا دندان مصنوعی با پیچ و یا چسب دندان (سمان) به اباتمنت متصل میشود در شرایطی که پروتز متحرک باشد یک رابط در پروتز قرار دارد که دو قطعه را به یکدیگر متصل میکند.

خطرات و عوارض مربوط به درمان ایمپلنت دندان به سه دسته تقسیم میشوند: خطرات و عوارضی که در حین جراحی اتفاق می افتند (مانند خونریزی زیاد یا آسیب به عصب)، خطرات و عوارضی که در شش ماهه اول پس از درمان ایجاد میشوند (مانند عفونت و عدم موفقیت یکپارچگی استخوان) و مسائلی که در بلند مدت رخ میدهند (مانند پری ایمپلنتیت و شکست مکانیکی ایمپلنت دندان). در شرایطی که بافتها سالم باشند، نرخ موفقیت ایمپلنتی که به خوبی با استخوان آمیخته شده و بار بیو مکانیکی مناسبی به آن وارد میشود 93 تا 98 درصد است. 10 تا 15 سال طول عمر دندان پروتزی تخمین زده میشود.

کاربردهای پزشکی ایمپلنت دندان

کاربرد اصلی ایمپلنت دندان پشتیبانی از پروتز دندان است. ایمپلنت های مدرن دندان از فرایند یکپارچگی استخوان بهره میگیرند. یکپارچگی استخوان فرایند بیولوژیکی است که در آن استخوان محکم به سطح مواد ویژه ای مانند تیتانیوم و برخی انواع سرامیک جوش میخورد. یکپارچگی ایمپلنت دندانی و استخوان باعث میشود سالهای سال ایمپلنت بارر  فیزیکی را به خوبی تحمل کند بدون این که اشکالی برای آن ایجاد شود.

برای جایگزینی یک دندان از دست رفته، ابتدا اباتمنت با پیچ اباتمنت به ایمپلنت دندانی متصل میشود. سپس یک تاج (کراون) با چسب (سیمان) دندان، پیچ و یا جوش دادن (به عنوان اباتمنت پیش ساخته) به اباتمنت متصل میشود.

ایمپلنت دندانی برای نگه داشتن چند پروتز دندانی ( به شکل بریج ثابت یا دندان مصنوعی متحرک) نیز به همین روش استفاده میشود.

بریج (یا دندان مصنوعی ثابت) بر پایه ایمپلنت دندانی به گروهی از دندان های مصنوعی گفته میشود که به ایمپلنت تکیه دارند و ثابت شده اند به این معنی که بیمار خود نمیتواند آن را در بیاورد. معمولا بریج به بیش از یک ایمپلنت دندانی متصل میشود و ممکن است برای تکیه گاه به دندانهای دیگر نیز متصل شود. معمولا تعداد دندانها بیشتر از تعداد نقاط تکیه گاه است. دندانهایی که مستقیما بر روی ایمپلنت دندان است قرار میگیرند به عنوان اباتمنت و آنهایی که بین اباتمنت ها قرار دارند به عنوان پونتیک (pontic) شناخته میشوند. در روش بریج با پشتیبانی ایمپلنت دندان، اباتمنت به همان صورتی به ایمپلنت متصل میشود که در ایمپلنت جایگزین دندان انجام میشود. بریج ثابت ممکن است تنها جایگزین چند دندان باشد (که به عنوان دندان مصنوعی ثابت نیمه کامل یا جزئی گفته میشود) و یا جایگزین کل دندانهای یک قوس باشد (که به آن دندان مصنوعی ثابت کامل گفته میشود). در هر دو حالت پروتز ثابت است و خود بیمار نمیتواند آن را خارج نماید.

دندان مصنوعی متحرک بر پایه ایمپلنت دندان (که به آن اوردنچر بر پایه ایمپلنت نیز گفته میشود) نوعی پروتز دندانی است که ثابت نیست و میتوان آن را از دهان خارج کرد. این پروتز دندان را میتوان با فشار انگشت از اباتمنت ایمپلنت دندان بیرون کشید بنابراین خود بیمار نیز میتواند آن را در بیاورد. برای این کار اباتمنت را به صورت یک جزء متصل کننده کوچک (دکمه، گوی یا مگنت) شکل میدهند تا بتوان آن را به رابط آنالوگ در زیر پروتز متصل کرد. پروتز صورت را میتوان به ایمپلنتی که در استخوان صورت (معمولا گونه) کار گذاشته شده است، متصل کرد. پروتز صورت برای اصلاح بد شکلیهای صورت استفاده میشود (مانند درمان سرطان یا آسیبهای صورت). بسته به موقعیت ایمپلنت دندان ممکن است از آن برای نگه داشتن پروتز ثابت یا متحرک که جایگزین بخشی از صورت شده استفاده شود.

در ارتودنسی ایمپلنت دندان با قطر کم که به آن ابزار تکیه گاه موقتی (TAD) گفته میشود، میتواند با ایجاد نقاط تکیه گاه به حرکت دندان کمک کند. برای حرکت دادن دندانها در ارتودنسی، نیرویی در جهت مورد نظر باید به آنها اعمال شود. این نیرو باعث تحریک سلولهای رباط پریودنتال به ریمدلینگ استخوان، حل کردن استخوان در جهت حرکت دندان و تولید استخوان در فضایی که در پشت دندان ایجاد شده است، میشود. برای ایجاد فشار به دندان یک نقطه تکیه گاه (نقطه ای که خود در حال حرکت نباشد) لازم است. از این رو ایمپلنت که رباط پریودنتال ندارد و در نتیجه هنگام اعمال فشار به دندان در آن ریمدلینگ استخوان اتفاق نمی افتد، گزینه ای بسیار مناسب است. معمولا ایمپلنتهایی که برایی  این منظور طراحی میشوند کوچک بوده و فرایند یکپارچگی استخوان در آنها کامل انجام نمیشود تا بتوان پس از درمان آن را به راحتی خارج کرد.

ملاحظات عمومی ایمپلنت دندان

برای برنامه ریزی جهت درمان ایمپلنت دندان باید به وضعیت سلامت عمومی بیمار، وضعیت سلامت دهان و غشاهای مخاطی و فک و شکل، اندازه و موقعیت استخوانهای فک، دندانهای مجاور و مقابل توجه داشت. برخی از مشکلات پزشکی مطلقا اجازه کاشت ایمپلنت دندان نمیدهند و برخی وضعیتها نیز خطر شکست درمان را افزایش میدهند. افرادی که بهداشت دهانشان ضعیف است، سیگار میکشند و یا دیابت دارند در خطر بیماری لثه قرار دارند که بر ایمپلنت دندان تاثیر میگذارد و وضعیتی به نام پری ایمپلنتیت ایجاد میکند که احتمال شکست درمان در بلند مدت را افزایش میدهد. مصرف استروئیدها در بلند مدت، پوکی استخوان و بیماریهای دیگری که بر استخوانها تاثیر میگذارند خطر شکست زود هنگام ایمپلنت دندان را افزایش میدهند.

داروهای بیس فسفنات

مصرف داروهای استخوان ساز مانند داروهای آنتی رانکل و بیس فسفونات، نیازمند ملاحظات ویژه ای برای درمان ایمپلنت است چون این داروها با اختلالی به نام استئو نکروز فک مرتبط با بیس فسفونات (BRONJ) همراه هستند. این داروها فرایند تبدیل به استخوان را تغییر میدهد و تصور میشود بیمار را در هنگام جراحی جزئی دهان در خطر مرگگ استخوان قرار میدهند.  تاثیر مصرف این داروها در دوز معمول (برای مثال دوزی که برای درمان پوکی استخوان معمولی استفاده میشود) چند ماه تا چند سال باقی می ماند اما خطر آن بسیار کم می باشد. به علت این دوگانگی، در جامعه دندانپزشکی درباره مدیریت استئو نکروز فک مرتبط با بیس فسفونات در هنگام کار گذاشتن ایمپلنت تردیدهایی وجود دارد. مقاله انجمن جراحان فک و صورت امریکا  در سال 2009 گزارش کرده بود که خطر وضعیت BRONJ در دوز کم درمان دهان (یا تزریق آهسته رهش) بین 0.01 و 0.06 درصد در هر عمل انجام شده بر روی فک (ایمپلنت، کشیدن دندان و غیره) می باشد. این درصد خطر در این موارد بالاتر است: درمان درون رگی، عملهای فک پایینی، افرادی که مشکلات پزشکی دیگری دارند، افرادی که استروئید مصرف میکنند، افرادی که بیس فسفونات قوی تر مصرف میکنند و افرادی که این دارو را بیش از سه سال است که مصرف میکنند. این مقاله توصیه میکند جایگذاری ایمپلنت در افرادی که  مصرف دوز بالا و یا درمان درون رگی مکرر و زیاد برای درمان سرطان داشته اند انجام نشود. در غیر این صورت ایمپلنت را میتوان استفاده کرد و مصرف بیس فسفونات به نظر نمیرسد که تاثیری بر موفقیت ایمپلنت داشته باشد.

ملاحظات بیومکانیکی

موفقیت بلند مدت ایمپلنت تا حدی توسط نیروهایی که وارد میشوند، تعیین میگردد. از آنجایی که ایمپلنت رباط پریودنتال ندارد در هنگام وارد آمدن نیروی بایت (جویدن یا گاز گرفتن) هیچ حس فشاری احساس نمیشود در حالی که ممکن است نیروی وارد شده زیاد باشد. برای جبران این ویژگی، موقعیت ایمپلنت دندان باید به شکلی باشد که نیروهاا را به صورت یکنواخت در تمام سطح پروتزی که نگه داشته است، توزیع کند. نیروهای متمرکز (توزیع نشده) میتوانند باعث شکستگی بریج، اجزاء ایمپلنت یا کاهش استخوانن مجاور ایمپلنت شوند. موقعیت نهایی ایمپلنت دندان بر اساس فاکتورهای بیولوژیکی (نوع استخوان، ساختارهای حیاتی و سلامتی) و نیز مکانیکی تعیین میشود. میزان شکست درمان ایمپلنتهایی که در استخوان محکمتر و ضخیمتر کار گذاشته میشود مانند استخوان بخش جلویی فک پایینی کمتر از ایمپلنتهایی است که در استخوان کم تراکم مانند بخش عقبی فک بالا جایگذاری میشود. افرادی که دندان قروچه دارند نیروی بیشتری بر ایمپلنتشان وارد میشود و احتمال عدم موفقیت درمان در آنها افزایش می یابد.

در طراحی ایمپلنت باید طول عمر ایمپلنت دندان در دنیای واقعی و در دهان بیمار در نظر گرفته شود. صنعت ایمپلنت دندان مجموعه آزمایشهایی طراحی کرده است که دوام مکانیکی ایمپلنت دندان در بلند مدت در دهان بیمار را که مرتبا تحت نیروی بایت قرار میگیرد، تعیین میکند و نیرویی مشابه نیروی بایت دائما به آن وارد میشود تا جایی که ایمپلنت دندان بشکند و تحمل آن مشخص شود.

هنگامی که برنامه دقیقتری لازم است، دندانپزشک یک راهنمای اکریلیک (به نام استنت) پیش از جراحی تهیه میکند که دندانپزشک را به جایگاه دقیق ایمپلنت راهنمایی میکند. گاهی دندانپزشک از فکهای بیمار و هر گونه دندان مصنوعی موجود سی تی اسکن میگیرد. سپس جراحی را با نرم افزار CAD/CAM برنامه ریزی میکند. سپس بر اساس سی تی اسکن پس از برنامه ریزی کامپیوتری، استنت با استفاده از استرولیتوگرافی ساخته میشود. استفاده از سی تی اسکن در موارد پیچیده به جراح کمک میکند ساختارهای حیاتی مانند عصب آلوئولار تحتانی و سینوس را شناسایی کرده و از آنها فاصله بگیرد.

عمل جراحی اصلی کاشت ایمپلنت دندان

در بیشتر سیستمهای ایمپلنت دندان 5 مرحله اساسی برای کاشت هر ایمپلنت وجود دارد:

1- برش دادن بافت نرم: برشی بر روی ستیغ استخوان ایجاد میشود و لثه قطور روی استخوان بریده میشود به طوری که پس از کاشت ایمپلنت دندانی، نوار ضخیمی از بافت در اطراف آن وجود دارد. به هر یک از لبه های بافتها فلپ (زبانه) گفته میشود که کنار زده میشوند تا استخوان در معرض دید قرار بگیرد. جراحی بدون فلپ نیز تکنیک دیگری است که در آن سوراخ کوچکی در بافت ایجاد میشود (به قطر ایمپلنت دندانی) و به جای این که به صورت زبانه آن را برگردانیم، به طور کل برداشته میشود تا ایمپلنت دندانی جایگذاری شود.

2- دریل با سرعت بالا: پس از این که بافت نرم باز شد و استخوان در معرض دید قرار گرفته و در صورت لزوم با استفاده از راهنمای جراحی (استنت) سوراخهای پایلوت با دریل با سرعت بسیار بالا ایجاد میشود تا از نکروز حاصل از فشار یا سوزش استخوان جلوگیری شود.  

3- دریل با سرعت پایین: سوراخ پایلوت با استفاده از مته قطورتر بزرگتر میشود (معمولا بین سه و هفت مرحله دریل متوالی که بستگی به طول و پهنای ایمپلنت دندانی دارد). در این مرحله باید دقت شود که به واسطه ایجاد حرارت زیاد آسیبی به سلولهای استخوان یا استئوبلاست وارد نشود. از اسپری آب یا سالین (آب و نمک) برای حفظ دما در سطح پایین استفاده میشود.

4- جایگذاری ایمپلنت: پیچ ایمپلنت دندانی جایگذاری میشود که ممکن است پیچ خودکار (self tapping) باشد و یا غیر خودکار. سپس پیچ با آچار ترک کنترل شده با گشتاور دقیقی در جای خود محکم میشود تا بیش از حد سفت نشود و به استخوان پیرامون فشار وارد نشود (چون بار اضافی منجر به مرگ استخوان میشود که به آن نکروز استخوان گفته میشود و منجر به شکست درمان و یکپارچگی استخوان میشود).

5- سازگاری و انطباق بافت: لثه در اطراف ایمپلنت دندانی انطباق یافته و نوار ضخیمی از بافت سالم در اطراف هیلینگ اباتمنت ایجاد میکند. بر عکس، حالت دیگر این است ایمپلنت مدفون شود و راس ایمپلنت دندانی با پیچ کاور (پوشاننده) پوشیده شده و بافت لثه روی آن کاملا بسته و بخیه شود تا آن را بپوشاند. سپس چند ماه بعد طی جراحی دیگری دوباره لثه روی ایمپلنت دندانی شکافته میشود تا ترمیم (تاج یا اباتمنت) بر روی آن متصل شود.

زمان بندی ایمپلنت دندانی پس از کشیدن یا خارج شدن دندان طبیعی

چند رویکرد برای جایگذاری ایمپلنت دندانی پس از کشیدن دندان وجود دارد که عبارتند از:

1- کاشت فوری ایمپلنت پس از خارج شدن دندان طبیعی

2- کاشت تاخیری ایمپلنت پس از خارج شدن دندان طبیعی (دو هفته تا سه ماه پس از کشیدن دندان)

3- کاشت دیر هنگام ایمپلنت (سپری شدن سه ماه پس از کشیدن دندان یا بیشتر)

همچنین گزینه های متعددی برای زمان اتصال دندان پروتزی به ایمپلنت وجود دارد که به سه دسته تقسیم میشوند:

1- اتصال فوری (بلافاصله)
2- اتصال زود هنگام (یک هفته تا دوازده هفته بعد)
3- اتصال با تاخیر (بیش از سه ماه بعد)

زمان التیام (جوش خوردن به استخوان)

برای این که ایمپلنت برای همیشه ثابت بماند، استخوان فک باید به تمام سطح ایمپلنت جوش بخورد (یکپارچگی استخوان). بر اساس این فرایند بیولوژیکی تصور میشود که اتصال بلافاصله تاج بر روی ایمپلنت در حین فرایند یکپارچگی استخوان منجر به حرکت ایمپلنت میشود که این امر مانع از جوش خوردن استخوان شده و میزان عدم موفقیت ایمپلنت را افزایش میدهد. در نتیجه سه تا شش ماه پس از جراحی اولیه جایگذاری ایمپلنت (بر اساس فاکتورهای مختلف)، دندان پروتزی بر روی ایمپلنت قرار میگیرد.

با این حال تحقیقات اخیر نشان داده اند که ثبات اولیه ایمپلنت دندان در استخوان نسبت به سپری شدن زمان التیام، معیاری مهمتر و تعیین کننده موفقیت یکپارچگی استخوان است. در نتیجه زمانی که به جوش خوردن استخوان اختصاص داده میشود معمولا بر اساس تراکم استخوان، ایمپلنت دندان مورد استفاده و تعداد ایمپلنتهایی که به هم متصل میشوند تعیین میشود. هنگامی که ایمپلنت دندان میتواند گشتاور بالا (35 Ncm) را تحمل کند و به ایمپلنتهای دیگر متصل است، هیچ تفاوت معناداری در طول عمر بلند مدت ایمپلنت دندان یا کاهش استخوان بین ایمپلنتها در روش اتصال فوری یا زود هنگام پروتز (سه تا شش ماه بعد) وجود ندارد. استنباط این است که ایمپلنت دندان تکی در استخوان نیازمند یک دوره بدون اتصال به پروتز دندانی است تا خطر شکست درمان به حداقل برسد.

ایمپلنت دندانی برای همیشه

ایمپلنت یک پیچ از جنس تیتانیوم می باشد که جایگزین ریشه کشیده شده دندان می شود فلز ایمپلنت ساز کاری با استخوان انسان دارد و توسط دندانپزشک در حفره تهویه  شده در فک کاشته می شود.

ایمپلنت ها در سایز ها و برند های متفاوت در بازار موجود می باشد و بسته به کمیت و کیفیت استخوان فرد انتخاب ودر فک کار گذاشته می شود.

تقسیم بندى ایمپلنت

1- tissue level

2- bone level

١- bone level

bone level: به ایمپلنت هایى گفته مى شود که سطح کاشت ایمپلنت هم سطح با استخوان بیمار قرار مى گیرد و مى توان از  درمان یک مرحله اى و یا دو مرحله اى بهره جست و به سه دسته تقسیم مى شود.

الف- internal connection بدین معنی است که محل اتصال اباتمنت و فیکسچر (implant) که با اضلاع معمولا شش ضلعی است، قسمت انتهایى اباتمنت که برجستگى شش ضلعى دارد وارد حفره شش ضلعى که در ابتداى فیکسچر تهویه شده، مى شود و توسط پیچ محکم مى شود. در مینى ایمپلنت ها از این نوع اتصال معمولا استفاده نمى شود

ب- EXternal  connection در این اتصال در محل ورود فیکسچر شش ضلعى برامده است  و قسمت حفره اتصال در داخل اباتمنت وجود دارد، و در ایمپلنت هاى با قطر کم و در نواحى خلفى با قطر بزرگ مورد کاربرد دارد

ج- Mini Implant: به ایمپلنت هاى با قطر کمتر ٣ میلی متر اطلاق مى شود و موارد کاربرد در دست دندان هاى موقت و یا نواحى با قطر استخوانى بسیار نازک که ریج اسپیلیت انجام مى دهند، استفاده مى شود

٢-Tissue level: با ایمپلنت هایى اطلاق مى شود که سطح کاشت ایمپلنت به جاى هم سطح بودن با استخوان؛ با لثه هم سطح مى شود و طبیعتا درمان یک مرحله اى صورت مى گیرد

جنس ایمپلنت چیست؟

دو نوع عنصر در طبیعت جهت ایمپلنت با بدن انسان سازگارى دارد

١- zirconia : عنصر زیرکونیا جدیدا در ساخت ایمپلنت هاى دندانى متداول شده است و چند برند اروپایی این نوع ایمپلنت را به بازار عرضه کرده اند.

2- titanium : ایمپلنت هاى  رایج در دنیا از این نوع فلز مى باشد که به پنچ دسته و یا گرید تقسیم مى شوند
گرید١: تیتانیوم خالص است که جهت استحکام بیشتر یکبار آبدیده مى شود گرید

٢ تا ٤ : بسته به تعداد آبدیده شدن آن تقسیم بندى شده است

گرید ٥ : آلیاژ تیتانیوم است که با وانادیوم و آلومینیوم ترکیب شده است

اکثر ایمپلنت هاى معروف دنیا از گرید ٥ بدلیل محکمى و سبکى آن، درست شده اند

طراحى ایمپلنت

تنه ایمپلنت معمولا به دو صورت استوانه اى (cylinder) و مخروطى (taper) (root form) وجود دارد.

طول و قطر ایمپلنت

برند هاى موجود در بازار داراى طول و قطر هاى متفاوت هستند، که این فاکتور یکى از شاخصه هاى برترى یک برند است طول ایمپلنت از ٥ میلیمتر شروع مى شود که آنها را short implant مى نامند و معمولا طول آنها ٢میلیمتر به ٢میلیمتر اضافه مى شود و بصورت نرمال تا طول ١٦ میلیمتر در بازار موجود است.

قطر ایمپلنت از ٣ میلیمتر شروع مى شود  که کوچکتر از ان را مینى ایمپلنت (mini implant) مى نامند و معمولا قطر آنها نیم میلیمتر به نیم میلیمتر اضافه مى شود، حداکثر قطر ایمپلنت ٦ میلیمتر است.

راه حل هایی که طول عمر دندان را افزایش داده

با روکش کردن دندان ها و کاشت دندان با استفاده از ایمپلنت میتواند راه حلی مناسب برای افزایش طول عمر دندان هایی که از بین رفته اند باشد و تنها روشی است که از  تحلیل استخوان جلوگیری کرده و به نوعی باعث بازسازی ان شده .

افرادی که ایمپلنت میکارند میتوانند از آن به عنوان دندان طبیعی حس کنندو به همان صورت عمل کرده و هیچ تفاوتی وجود نداشته و بعداز گذاشتن ایمپلنت فرد میتواند به همان شیوه ی قبلی غذاهای مورد علاقه خود را بجود و از آن لذت ببرد و به همان رژیم غذایی سالم خود برگدد و به مانند دندان های طبیعی عمل کرده و شما به خوبی میتوانید مسواک بزنی و یا نخ دندان بکشید و مانند دندان های طبیعی مراقبت کرده تا طول عمر آن ها افزایش یابد.
مراجعات مکرر و پرداخت هزینه کاشت دندان
برای درمان و کاشت دندان باید به دفعات زیادی به دندانپزشکی مراجعه کرد تا به نتیجه مطلوب درمانی رسید و شاید نیاز باشد که به دکترهای متعددی مراجعه کنید و هر کدام از آن ها سهمی را برای درمان شما برآورده کنند و هر کدام از آن ها با توجه به کارایی که انجام میدهند هزینه ی جدایی را میگیرند تا درمان آن به اتمام برسد .

انجام ایمپلنت بدون جراحی کردن :
بعضی از متخصصین با توجه به تشخیصی که دارند فقط به باز کردن لثه پرداخته و نیازی به انجام جراحی نبوده و این کار باعث افزایش دادن سرعت در کاشت شده و درد و عوارض کمتری را نیز در بر داشته و از تحلیل رفتن استخوان نیز جلوگیری شده و نیازی به پیوند زدن استخوان و هزینه های پیوند استخوان نداشته و درمان در مدت زمان کمتر و کوتاه تری انجام گرفته و بافت زیرین لثه و سطح استخوان دست کاری نشده .
یکی از بزرگترین سوالات بیماران در جلسات مشاوره ای هزینه کاشت دندان ایمپلنت است همانگونه که سوال رایج مردم بوده و نگران قیمت ها هستید و باید دانست که باا توجه به متغیر  بودن شرایط هر کسی هزینه ی ایمپلنت و نوع آن متفاوت بوده و باید برای انجام ان با مشاوره گرفتن از متخصصان این استرس را کاهش داده .

از سال های خیلی دور بشر همواره در پی جایگزینی دندان های از دست رفته ی خود بوده است و این کار را به صورت کاشت دندان در حال حاضر مشاهده می کنیم. قومی به اسم اتروسکان ها وجود داشت که در ایتالیا زندگی می کردند که این افراد برای ساخت دندان مصنوعی از استخوان های گاوههای نر استفاده می کردند و گروه دیگری از نژادها به نام ” مایان” از دندان های مصنوعی ای از جنس صدف که جایگزین دندان های ثنایای از بین رفته استفاده می شد. در زمان های قدیم خیلی از این اتودها برای کاشت دندان انجام گرفت که شروع آن از قرن 19 ام بود و از جمله ی آنها می توان به کاشت دندان در دهان یکی دیگر بود و بعد آن را در دهان کسی دیگر می گذاشتند که با این کار بیماری های عفونی را زیاد می شد و این بیماری عواقب جدی ای در پیش داشت . و از موارد دیگر این تجربه های شکست خورده می توان به کاشت دندان هایی از جنس چینی ، نقره ، سرب، طلا و چینی اشاره کرد که از این موارد ، نتیجه ی مناسبی دریافت نکرده اند و بعدها در قرن بیستم میلادی در سال 1931 (م) ، یکی از کشفیاتی که توسط یکی از دکترهای آن زمان این بود که از آلیاژ “ویتالیوم ” برای ساخت ایمپلنت و دندان های مصنوعی استفاده می شد و در این قرن در سال 1947 یکی از دیگر از کاشف ها توانست ماده ای از فلز تانتالیوم آلیاژی به دست آورد که برای این کار مورد استفاده قرار می گرفت و بعدها در همین سال ها و در این دوره آلیاژ هایی از جنس کروم و کبالت نیز اختراع گردید.
ایمپلنتولوژی یک علم در شاخه های علمی می باشد ، که در این علم تیم های تحقیقاتی زیادی شکل گرفتند که این تحقیقات نشان دهنده ی اهمیت دادن به مبحث کاشت دندان در حال حاضر نیز می باشد و از جمله ی این تیم ها تیم تحقیقاتی سوئد بود که در این مورد اطلاعات زیادی را به دست آوردند. این تیم به دست یک جراح ارتوپد اداره می شد که آنها به طور میکروسکوبی در مورد بافتهای دندانی کار می کردند که روی یک خرگوش ،که با پیوند آن به استخوان ران ایجاد می گردد که بعد از مدتی این استخوان ران پیوند خوب و مناسبی با استخوان داشت که از آلیاژ تیتانیوم به دست می آمد.این رخداد مهم در علم کاشت دندان ” اوسینتگریشن”گرفت. به طور کل ایمپلنت جایگزین ریشه دندان می گردد و در این جایگزینی به استخوان چفت شده ومحکم می شود که در اتصال هیچ گونه مشکلی ایجاد نمی گردد و می توان گفت که این ایمپلنت ها هیچ فرقی چه از لحاظ ظاهری و چه از لحاظ کیفیت با دندان طبیعی ندارد و این دندان می تواند هم محکم و هم کار دندان قبلی را به خوبی انجام میدهد. اما در مواردی نمی توان را آن را درست کرد خیلی خوب چفت کرد که باید با ایجاد تعدادی دیگر از ایمپلنت های دیگر این مشکل را برطرف نمود.

از لحاظ ظاهر ی هم می توان گفت دندان ایمپلنت و کاشته شده زیبایی دندان طبیعی و قبلی را دارد و با کاشت دندان شما می توانید جذابیت و زیبایی خود را حفظ کنید و از لحاظ ظاهری هیچ مشکلی نداشته باشید. این روش کاشت دندان هیچ گونه عوارضی را ایجاد نمی کند و از لحاظ کیفیت هم در حد عالی می باشد. مزایای زیادی در این نوع وجود دارد که از جمله ی آن می توان به ” به حالت عادی برگشتن فک ، جلوگیری از آسیب رسیدن به دندان های مجاور، تحرک ناپذیری (اذیت نکردن آن در دهان و جا به جا نشدن آن )، کم کردن درد دندان ، فیکس بودن و از ایجاد دردسرهای بعدی جلوگیری کردن ، اشاره کرد.فلز تیتانیوم تا کنون از مزیتهایی برخوردار می باشد که با واسطه ی اتصال و پیوند بیولوژیکی با استخوان خیلی از مشکلات استخوانی و بیماری های زیادی را بهبود بخشیده است.
اشار شد که ایمپلنت از تحلیل رفتن دندان جلوگیری می کند که از جمله ی آنها می توان به جلوگیری از تحلیل رفتن اسخوان فک اشاره کرد و به مرور وقتی کاشت دندان صورت میگیرد که استخوان آن ناحیه را قوی می کند و جا می افتد . که با کشیدن دندان بعد از آن بلافاصله بهتر است از کاشت دندان غافل نشویم تا بعدها مجبور نشویم که مدت زمان زیادی را منتظر درست شدن فک و استخوان های صورت خود باشیم و این عمل با زودتر انجام شدن به نتیجه ی دل خواه می رسد.
عملکرد دندان های ایمپلنت و کاشته شده را می توان به گونه توصیف نمود که ایمپلنت دندانی با استخوان فک به راحتی وصل می گردد و یکی از کارهای مهم و اساسی در کاشت دندان می باشد و در این مورد می توان گفت که با اتصال قوی استخوان و پوشش دهی اطراف و کل آن را استفاده های دیگر از آن کرد که خیلی از بیماران را درمان کرده و استفاده ی فراوانی دارد. در روی ایمپلنت شیار هایی بر روی سطوحش وجود دارد که این شیار ها می تواند که این شیار ها در استخوان فک پیچ میگردد و با گذشتن مدت زیادی این این ایمپلنت با افزایش توده ی استخوانی بیشتر دندان محکم تر می شود و بخش تاج آن را به صورت دندان طبیعی درست کرد.
ایمپلنت در می توان تعداد کارگذاری ایمپلنت بستگی به جایگاه دندان و تراکم آن دارد ولی عموماً وجود یک ایمپلنت برا ی یک دندان از دست رفته کافی است.
کاشت دندان برای چه افرادی مناسب است؟ کاشت دندان برای افرادی که دارای سلامت عمومی کاملی باشند که در این صورت اگر هم فرد مورد نظر سیگاری و یا معتاد به مشروبات الکلی داشته باشد ، نتیجه ی خوبی یقیناً از کاشت دندان نخوذاهند گرفت زیرا هم پلاکت های دندان و هم بافت های لثه از بین رفته و کم کم نابود می گردد و تحلیل می شوند. بیشتر دندانپزشکان از انجام ایمپلنت و کاشت دندان برای افراد سیگاری و کسانی که در کل از دود استفاده می کنند ، خودداری می کنند.

ایمپلنت دندانی چیست و چگونه عمل می کند؟

اگر شخصی یک یا چند دندان خود را از دست داده باشد و یا کاملا بدون دندان باشد به منظور جایگزینی دندان های از دست رفته می تواند از ایمپلنت های دندانی استفاده نماید. یک ایمپلنت دندانی پایه کوچکی از جنس فلز تیتانیوم یا آلیاژ های تیتانیوم می باشد. این فلز به وسیله استخوان ها به راحتی پذیرفته می شود و اتصال استخوان فک با این فلز به خوبی صورت می پذیرد.

واژه اتصال ایمپلنت به استخوان(Osseointegration) خیلی زیاد در این رابطه استفاده می شود که منظور از آن پیوستگی و اتصال ایمپلنت دندانی با استخوان فک می باشد.

ایمپلنت دندانی که جایگزین ریشه دندان می گردد دارای شیارهای ظریفی بر روی سطوحش می باشد که در استخوان فک پیچ می گردد. ایمپلنت در  داخل حفره ای که توسط دریل ایجاد شده است قرار می گیردد. اصلی ترین هدف در نصب یک ایمپلنت رسیدن به یک اتصال فوری با استخوان اطراف آن می باشد. این امریک پایداری اولیه را به وجود خواهد آورد که با گذشت زمان به وسیله افزایش بیشتر توده استخوانی بر روی سطح زیر میکروسکوپی ایمپلنت محکم تر خواهد گردید.

این سطح زیر توسط روش های مختلف Blasting، Acid etching و غیره ایجاد می گردد. پس از مدت زمانی کوتاهی که استخوان اطراف کاملا به ایمپلنت متصل گردید می توان قسمت تاج آن را به شکل یک دندان طبیعی بازسازی نمود، دندان جدید از نظر زیبایی همانند یک دندان طبیعی عمل می نماید. در مواردی که تحلیل استخوانی زیاد است، دست دندان متحرک بیمار گیر کافی ندارد و در نتیجه بیمار در جویدن، صحبت کردن و ... با مشکل  مواجه می گردد. در این موارد می توان با استفاده از تعداد محدودی ایمپلنت به عنوان پایه این مشکل را حل نمود.

مزایای استفاده از ایمپلنت های دندانی چیست؟

اولین مزیت، سلامتی و زیبایی بیشتر است. وقتی که دندان ها از دست می روند استخوان اطراف دندان شروع به تحلیل می کند. این تحلیل استخوان می تواند منجر به عقب رفتن فک گردد. به کار بردن ایمپلنت های دندانی مانع این امر گردیده و بنابراین شکل طبیعی فک حفظ خواهد گردید. در طب سنتیکمبود دندان از دست رفته را با جایگزینی یک پلاک دندانی متحرک یا با تراش دو دندان مجاور و استفاده از پل یا Bridgee جبران می نمایند، اما در هنگام استفاده از ایمپلنت دندانی علاوه بر آن که از تحلیل رفتن استخوان جلوگیری می شود، از صدمه به دندان های مجاور نیز جلوگیری شده و زیبایییک دندان طبیعی را به دهان بیمار باز می گرداند. همچنین در نحوه صحبت کردن بیمار تغییری ایجاد نمی گردد. مزیت دیگر آن آسایش بیشتر می باشد، زیرا ایمپلنت های دندانی اتصال محکمی با استخوان فک پیدا می کنند، هیچ گونه لغزندگی و حرکت دندان مصنوعی وجود نخواهد داشت.

این امر ناراحتی های مربوط به استفاده از دندان مصنوعی از قبیل اتصال ضعیف، تحریک لثه و درد را بر طرف خواهد نمود.

چند دندان می تواند توسط ایمپلنت حمایت شود؟

تمام اشکال متداول جایگزینی دندان ها از قبیل پل ها یا دندان مصنوعی می تواند به وسیله استفاده از ایمپلنت های دندانی انجام پذیرد. اگر شما فقط یک دندان طبیعی را از دست داده باشید یک ایمپلنت برای جایگزین نمودن کافی خواهد بود.

در فضاهای بزرگ تر که تعداد دندان بیشتری از دست رفته، لزوما نیاز به استفاده از یک ایمپلنت برای هر دندان نمی باشد، هر چند تعداد دقیق ایمپلنت  بستگی به کیفیت و میزان استخوان در ناحیه ای که ایمپلنت کار گذاشته می شود خواهد داشت. دانسیته(تراکم استخوان) در فک بالا عموما ضعیف تر از فک پایین می باشد و اگر در فک بالا اصلا هیچ دندانی وجود نداشته باشد حداقل شش ایمپلنت برای جایگزینی کامل دندان ها به صورت ثابت کافی  خواهد بود. در فک پایین به خصوص در جلوی آن استخوان خیلی محکم می باشد بنابراین نیاز به ایمپلنت های کمتری نسبت به فک بالا وجود خواهد داشت و تعداد چهار ایمپلنت می تواند ده دندان یا بیشتر را در فک پایین حمایت نماید. اگر چه استفاده از 5 تا 66 ایمپلنت متداول می باشد.

ایمپلنت های دندانی معمولا از اصول مهندسی پیروی می کنند، آن ها باید در یک استخوان قوی کار گذاشته شوند.

چه اشخاصی برای ایمپلنت دندانی مناسب می باشند؟

اگر فردی از سلامتی عمومی کاملی برخوردار باشد، ایمپلنت های دندانی یقینا می توانند کارگذاری شوند. اما نوشیدن مشروبات الکلی یا سیگار کشیدن مشکلاتی را در ارتباط با التیام اولیه ایجاد می نماید و می تواند اثر منفی روی سلامت لثه و بافت استخوانی اطراف ایمپلنت داشته باشد. تعدادی از دندانپزشکان اگر بیمار سیگار خود را ترک ننماید، تمایلی به کار گذاشتن ایمپلنت به دلیل تاثیر منفی آن از خود نشان نمی دهند.

آیا سلامت دهانی در مورد کارگذاری ایمپلنت لازم می باشد؟

معالجه لثه، ترمیم پوسیدگی ها و حذف آبسه ها برای موفقیت بادوام در درمان، بسیار مهم می باشد. اگر دندان لق، خونریزی قابل توجه به ویژه زمانی کهدندان هایتان را تمیز می کنید دارید، امکان دارد مشکلاتی در لثه شما وجود داشته باشد.

بیماری های لثه(Periodontal disease) یک علت عمده تحلیل رفتن استخوان هستند و معالجه ایمپلنت های دندانی را با مشکل مواجه خواهند نمود.

چه عواملی می توان موجب تحلیل رفتن استخوان گردد؟

هر وقت یک دندان کشیده می شود میزان قابل توجهی از استخوان در اطراف بخش باقی مانده ریشه ممکن است از دست برود. این امر در طی چند ماه  اول به سرعت صورت می پذیرد.

تحلیل استخوان Bone resorption نامیده می شود. اگر چه میزان و مقدار تحلیل استخوان در بین افراد مختلف متغیر است ولی مراقبت های اختصاصی می تواند موجب کاهش آن گردد. گاهی اوقات ساده ترین راه برای به حداقل رساندن تحلیل استخوان بعد از کشیدن دندان، جایگزینی فوری ایمپلنت در طی چند هفته اول می باشد و این راهکار خاص ایمپلنت هایی با سطوح بیولوژیک می باشد که دوره التیام با استفاه از این ایمپلنت ها کاهش قابل توجهی دارد.

آیا ایمپلنت های دندانی، استخوان را حفظ می نمایند؟

این امر یکی از مهم ترین عملکردهای ایمپلنت های دندانی می باشد. وقتی ایمپلنت کار گذاشته می شود هر روز نیروهای عملکردی استخوان اطراف، آن را تحریک نموده و موجب محکم تر شدن و قوی تر شدن استخوان می گردد.

میزان موفقیت عمل Implant چه میزان می باشد؟

اگر یک ایمپلنت به صورت محکم با استخوان اطراف خود تثبیت نشود سرانجام شل خواهد شد و قادر نخواهد بود دندان جایگزین شده را حمایت نماید. شکست در عمل ایمپلنت کمتر از 5 درصد می باشد و به طور متوسط میزان موفقیت ایمپلنت های دندانی 95 درصد گزارش شده است.

مراحل انجام ایمپلنت چه قدر به طول می انجامد؟

به طور روتین از زمان کاشت ایمپلنت تا زمان کارگذاری تاج دندان به طور متوسط 6 هفته تا 6 ما زمان ترمیم بافتی و تشکیل استخوان طول می کشد. جراح دندان پزشک ایمپلنت را طی عمل جراحی ویژه در استخوان فک شما قرار می دهد. این جراحی معمولا در داخل مطب دندان پزشک و با بی حسی  موضعی انجام می شود.

دندان قروچه (Bruxism):

بیمارانی که عادت به دندان قروچه دارند ممکن است در معرض خطر فشار بیش از اندازه روی ایمپلنت های دندانی باشند. در اغلب مردم دندان قروچهدر طی خواب رخ می دهد و عموما فرد نسبت به این عمل آگاهی ندارد. صاف شدن دندان ها، ترک برداشتن مینا و یا شکسته شدن های جزیی دندانهای پر شده علایم کلینیکی متداول دندان قروچه می باشند. دندان قروچه بایستی مورد توجه قرار گیرد و به وسیه قرار دادن ایمپلنت های اضافی، انتخاب مواد پر کننده مناسب و استفاده از یک Bite guard در هنگام شب، می توان دندان های جدید را محافظت نمود.

کاشت دندان

گاهی اوقات بیماران یک یا چند دندان خود را از دست می دهند و باید برای جایگزین کرد دندان های خود از کاشت دندان استفاده نمایند. برای کاشت دندان بخشی به عنوان ریشه داخل فک قرار می گیرد و تاج روی آن قرار می گیرد. برای کاشت دندان مانند روش های قدیمی احتیاجی به از بین بردن دندان های مجاور ندارید و فقط کاشت دندان در محلی که دندان وجود ندارد انجام می شود. برای کاشت دندان از سرامیک هایی که شبیه استخوان می باشد و یا فلزات مختلف که با ساختار بدن می باشد استفاده می کنند. از کاشت دندان به عنوان ریشه روکش های دندان استفاده می شود. برای کاشت دندان از بی حسی موضعی استفاده می شود و کاشت دندان در مطب دندانپزشکی انجام می شود.

کاشت دندان برای تمامی افرادی که دارای سلامتی کامل بدن و همچنین سلامتی فک می باشند مناسب می باشد و کاشت دندان برای افرادی که تحت شیمی درمانی می باشند و یا سرطان دارند با احتیاط باید صورت گیرد و در صورت داشتن بیماری های دیابت و فرسایش دندان موفقیت در کاشت دندان کاهش می یابد. هزینه کاشت دندان با توجه با کشور سازنده آن متفاوت می باشد و می توان گفت کاشت دندان های ارزان صدمات جدی ای را برای شما به وجود می آورد و بهتر است از استاندارد های آن استفاده نمایید. کاشت دندان مانند دندان های خودتان احتیاج به نگهداری و مراقبت دارد و مانند دندان های سالمتان باید تحت مراقبت باشد و هر چند ماه یکبار مورد بررسی قرار گیرد و طول عمر کاشت دندان نا محدود می باشد اما بستگی به شرایط نگهداری و نحوه مراقبت شما نیر دارد و برای مراقبت از کاشت دندان می توانید از متخصصین کاشت دندان راهنمایی بگیرید و همجنین به وسیله نخ دندان و مسواک اطراف آن را تمیز کنید.

مزیت ایمپلنت

ایمپلنت دندان جایگزین ریشه دندان می باشد.ایمپلنت یا کاشت دندان پایه ای قوی برای دندان دائمی یا متحرک است که با دندان های طبیعی مطابقت خواهد داشت. 

ایمپلنت مزایای فراوانی دارد؛ که برخی از آن ها عبارتند از:

1. کاهش احتمال پوسیدگی دندان های کناری (به علت عدم تراش دندان ها)
2. کاهش خطر مشکلات مربوط به عصب کشی (درمان ریشه) دندان های کناری
3. افزایش زیبایی دندان های کناری (درمانی روی دندان های اطراف انجام نمی شود)
4. افزایش قابلیت تمیز کردن سطوح کناری دندان های اطراف ایمپلنت تک دندانی
5. کاهش حساسیت تماسی یا سرما و گرما در دندان های مجاور (به علت عدم تراش)
6. مزایای روانی
7. کاهش خطر از دست رفتن دندان پایه
8. حفظ ساختار استخوان ناحیه بی دندانی توسط ایمپلنت دندان جایگزین شده 

مزایای دیگر ایمپلنت:

بهبود ظاهر

ایمپلنت دندان مانند دندان طبیعی است و آن را همانند دندان خودتان احساس خواهید کرد. از طرفی چون به گونه ای طراحی شده که با استخوان ترکیب شود، به دندانی دائمی بدل خواهد شد. 

بهبود گفتار

با وجود دندان مصنوعی با اتصالات ضعیف، مشکل در گفتار پیدا خواهید کرد. در حالی که ایمپلنت به دلیل ثابت بودن روی فک، به شما اجازه می دهد بدون هیچ نگرانی صحبت کنید.

غذا خوردن آسان

عمل جویدن غذا با دندان مصنوعی می تواند دشوار باشد. ایمپلنت مانند دندان طبیعی شماست و اجازه خواهد داد که خواراک تان را به راحتی و با خیال آسوده بجوید و میل کنید.

بهبود اعتماد به نفس

ایمپلنت دندان لبخند تان را به شما باز می گرداند و به شما کمک می کند تا احساس بهتری نسبت به خودتان داشته باشید. 

بهبود سلامت دهان و دندان

در ایمپلنت دندان، نیازی به تراش دندان های کناری نیست. از آنجایی که دندان های کناری نقشی در ایمپلنت ندارند، بیشتر دندان های شما دست نخورده باقی می مانند؛ که این در بهداشت طولانی مدت دهان و دندان تاثیر گذار است. 

دوام و ماندگاری

ایمپلنت های دندانی بسیار با دوام هستند و سال های زیادی ماندگار خواهند بود. با مراقبت خوب، حتا خیلی از ایمپلنت ها تا آخر عمر باقی می مانند.

تاریخچه ایمپلنت

ایمپلنت دندانی یک وسیله استوانه ای یا مخروطی از جنس تیتانیوم است که به جای ریشه دندان در داخل استخوان فک قرار می گیرد. تحقیقات باستان شناسی نشان می دهد که مایاها اولین کسانی بودند که از ایمپلنت دندانی استفاده کردند. در خلال حفاری مقبره مایاها در هندوراس در سال 1931، باستان شناسان تکه هایی از استخوان فک پایین یک زن جوان مایا را کشف کردند که در داخل آن سه تکه دندان شکل از جنس صدف وجود داشت به طوری که این صدف ها در داخل حفره ریشه دندان های جلوی فک پائین جای گذاری شده بودند.

تحقیقات دقیق تر نشان داد که این صدف ها در زمان حیات زن جوان که دهه بیست زندگی اش را می گذراند در داخل حفره دندان کار گذاشته شده اند. پس از آن 1350 سال طول کشید تا پروفسور بر نمارک Branemark سوئدی در سال 1952 کشف کند که فلز تیتانیوم دارای این ویژگی منحصر به فرد است که با استخوان جوش می خورد. پس از آن دانشگاه کمبریج انگلستان در دهه 1950 تحقیقات گسترده ای را روی تیتانیوم شروع کرد و اولین کسی که ایمپلنت دندانی تیتانیومی را در دهان بیماران کاشت دکتر لئونارد لینکوف Leonard Linkow در سال 1952 بود. او در طی 40 سال بیش از 19000 ایمپلنت در دهان بیمارانش گذاشت اما این نتایج منتشر نشد!

پروفسور Branemark در سال 1965 اولین ایمپلنت دندانی اش را در دهان بیمار داوطلب کار گذاشت. بنابراین بسیاری از دندانپزشکان لینکوف را به جای برنمارک به عنوان پدر  ایمپلنت دندانی می شناسند. 

بسیاری از مردم می پرسند بهترین متخصص ایمپلنت کیست؟

بهترین متخصص ایمپلنت یک کلمه است اما یک دنیا خصوصیت پشت آن است. اولاً متخصص ایمپلنت باید به هردو فاز درمان یعنی جراحی و پروتز کاملا مسلط باشد.

اما بهترین جراح ایمپلنت چه کسی است؟

حقیقت این است که جراحی جزو هنرهای دستی است. علاوه بربار علمی دانشکاهی و تیوری که لازم است جراح در درجه اول داشته باشد،باید استعداد خدادادی جراحی را در انکشتان خود داشته باشد مثل خوشنویسی یا نقاشی مثل مجسمه سازی. اما یک فارغ التحصیل هنر های زیبا الزاماً همیشه یک هنرمند زبر دست و مشهور هم نخواهد بود. پس بهترین متخصص ایمپلنت تا اینجا باید علاوه برپیشینه دانشگاهی، این هنر دست و این استعداد خدادادی را هم داشته باشد.اما فاکتور دیگری که برای بهترین متخصص ایمپلنت لازم است تجربه بالا است که کار نیکو کردن از پر کردن است.

 

سابقه طولانی در درمان های ایمپلنت شرط مهمی است که تضمین می کند متخصص ایمپلنت قبلاً با انواع ریزه کاری ها پیچیدگی ها و مشکلات مختلف در کیس های گوناگون روبرو شده است و راه های مختلف را پیموده است چرا که متخصصین تمام رشته ها و نه فقط متخصص ایمپلنت بهر حال قسمتی از تجربه و کارآمدی خودرا با آزمون و خطا تکمیل می کنند. البته متخصص ایمپلنت در فاز جراحی باید از همان ابتدای کار با یک دیدگاه پروتزی جراحی اش را انجام دهد.اما در فاز بعدی درمان، متخصص ایمپلنت باید به درمان پروتز که در واقع از دیدگاه بیمار قسمت اصلی درمان ایمپلنت است، تسلط کافی داشته باشد. در این مرحله علاوه برپیشینه علمی و تجربه، دید فنی و ابتکار در ارایه طرح درمان مناسب برای هر بیمار خاص برای متخصص ایمپلنت لازم است.

بطور کلی درمان ایمپلنت به دو صورت می تواند انجام شود:

١) هرکدام از دو مرحله جراحی و پروتز ایمپلنت توسط متخصص مربوطه انجام شود. یعنی جراحی توسط متخصص جراحی فک وصورت ویا متخصص جراحی لثه انجام شود و درمان پروتز توسط متخصص پروتز های دندانی. در این حالت مساله مهم این است که در این روش دو متخصص از نظر طرح درمان کلی ایمپلنت برای آن بیمار خاص اتحاد نظر و اتفاق سلیقه داشته باشند و متخصص جراح باید جراحی را بر اساس طرح درمان قبلی که متخصص پروتز تعیین کرده است انجام دهد.

  

٢) هردو مرحله درمان ایمپلنت توسط یک متخصص یا ایمپلنتولوژیست یا دندانپزشک انجام شود که خود تسلط و تجربه کافی در هر دو مقوله جراحی و پروتز را داشته باشد. در اینجا متخصص ایمپلنت باید از همان ابتدا با دید پروتزی جراحی رابه نحو احسن انجام دهد.

ایمپلنت دندان و مزایای آن

ایمپلنت دندان و مزایای آن

ایمپلنت دندان روشی مناسب و مطمئن برای جبران بی دندانی است ، بهترین درمان برای دندان های از دست رفته ایمپلنت است که مانند یک دندان طبیعی جلوه داشته  و امکان جویدن را به فرد باز می گرداند. ایمپلنت درمانی قطعی با ماندگاری طولانی است که می تواند دندان هایی ثابت ، با دوام و بدون آسیب را به شما هدیه کند، به کمک دندان های ایمپلنت که با روش های مختلفی انجام می شوند می توان علاوه بر ایرادات ظاهری ناشی از بی دندانی ، بیماری های دهان و دندان و یا بیماری های گوارشی ناشی از بی دندانی را رفع نمود، به همین منظور است که ایمپلت دندان تنها راه ایمن و موثر برای بی دندانی معرفی شده است که بدون محدودیت در سن و یا موقعیت افراد می توان از این روش درمانی برای اصلاح معایب ظاهری و درمانی استفاده نمود .  دکتر ساسان رسائی پور متخصص ایمپلنت دندان و عضو هیئت علمی دانشگاه در این مقاله اطلاعات مفید و کاربردی در جهت کاشت دندان طبیعی با ایمپلنت دندان را در اختیار شما عزیزان قرار می دهند .

عوارض بی دندانی چیست؟

وجود دندانها نه تنها باعث توانایی جویدن و لذت بردن از غذا است بلکه باعث زیبایی چهره هم می باشد ، چراکه دندان ها دومین فاکتور زیبایی در چهره انسان هستند ( اولین فاکتور زیبایی صورت چشم ها هستند ) . حفظ ارتفاع عمودی صورت و تونیسیته عضلات صورت تا حد زیادی به حضور دندانها مربوط است.بنابراین قابل پیش بینی است که با از دست رفتن دندان ها نه تنها غذا خوردن محدود می شود بلکه تا حدود زیادی صورت افت کرده ، دچار چین و چروک و در هم رفتگی چهره و پیری زودرس می شود.
بطور خلاصه عوارض منفی از دست دادن دندانها شامل موارد زیر است:

1. عوارض آناتومیک
2. عوارض و نواقص بافت نرم ( لثه و عضلات صورت )
3. عوارض زیبایی
4. عوارض روحی روانی
5. عوارض عملکردی ( جویدن و تکلم ) 

– عوارض آناتومیک

استخوان فک جهت حفظ شکل و تراکم خود نیازمند تحریک است ، تا زمانی که دندان ها حضور دارند این تحریک از طریق دندان ها صورت می گیرد و استخوان حفظ می شود . به محض از دست دادن دندان ها ( حتی یک دندان ) تحلیل استخوان فک که محل قرارگیری دندان ها می باشد شروع می شود بنحوی که طی سال اول پس از کشیدن دندان ها ، 25% کاهش در عرض استخوان رخ می دهد و به طور کلی در سال اول پس از کشیدن دندان ها ارتفاع استخوان  فک به میزان ۴ میلی متر از بین خواهد رفت . ساخت  پروتز متحرک (پلاک یا دست دندان) استخوان را تحریک و حفظ نمی کند؛ بلکه تحلیل استخوان را تسریع می کند. این تحلیل استخوان کاملا بی سر و صدا رخ می دهد و تا جایی پیش می رود که استخوان و لثه کاملا صاف می شوند و دست دندان کاملا لق شده و دائم لثه ها را زخم می کند. در این حالت درمان بمراتب سخت تر ، پیچیده تر ، زمان بر و پرهزینه تر خواهد بود.

اگرچه بیمار اغلب از نتایج بالقوه آگاه نیست یا مطلع نمی شود، این نتایج در طول زمان رخ خواهند داد. سرعت و میزان تحلیل استخوان ممکن است تحت تأثیر عواملی مانند جنسیت، هورمونها، متابولیسم، پارافانکشن(مثل دندان قروچه )  و استفاده از دست دندان  با تطابق ضعیف قرار گیرند.

– عوارض بافت نرم

همزمان با تحلیل استخوان فک لثه چسبنده روی آن هم تحلیل خواهد رفت و هم میزان لثه محکم و چسبنده و کراتینیزه کاهش می یابد و هم ضخامت آن کاهش خواهد یافت . برخی شرایط خاص مثل بالا رفتن سن ، فشار خون ، دیابت (قند خون بالا ) ، کم خونی ، و اختلالات تغذیه ای تحلیل لثه و کاهش ضخامت آن را تشدید می کنند. با از دست رفتن لثه قدرت تحمل پروتز های متحرک و دست دندان ها کاهش یافته و شخص دچار ناراحتی های زیادی خواهد شد . بعلاوه هنگام بازسازی دندانها توسط ایمپلنت شرایط سخت تر بوده و گاهی نیاز به پیوند لثه وجود خواهد داشت . 

– عوارض زیبایی

تغییرات صورتی که به طور طبیعی در ارتباط با پروسۀ پیر شدن رخ میدهند میتوانند با از  دست رفتن دندانها تسریع و تشدید شوند.  کاهش ارتفاع صورت به علت از دست دادن دندان ها و تحلیل استخوان باعث تغییرات متعددی در صورت خواهد شد. چین و چروک هایی در صورت ایجاد خواد شد که باعث پیر و  خشن به نظر رسیدن صورت خواهد شد. از طرفی فک پایین حالت جلو آمده پیدا خواهد کرد که بسیار نازیباست.

با از دست رفتن دندانها و استخوان فک ، لب ها نازک شده وبه سمت داخل میچرخند این امر باعث می شود  ورمیلیون لب ( ناحیه قرمز رنگ لب ) کمتر دیده شود. از طرفی گونه ها هم حالت فرورفته پیدا می کنند.از طرفی تونیسیته عضلات هم کاهش یافته و ضعیف می شوند و حالت افتادگی پیدا می کنند که باعث ایجاد غبغب و چانه جادوگری می شوند. با رخداد این عواض چهره بیش از پیش پیر و نازیبا خواهد شد.

مراقبت بعد از کاشت ایمپلنت

مراقبت بعد از کاشت ایمپلنت

در اینجا به برخی نکات مفید که برای بالا بردن میزان موفقیت درمان ایمپلنت دندان موثر است اشاره می کنیم :

۱- پس از کاشت ایمپلنت به مدت یک روز از مسواک زدن در اطراف ناحیه عمل خودداری نمائید.

۲- شستن دهان تا ۸ ساعت بعد از عمل جراحی توصیه نمی شود.

۳- بهتر است روز بعد از ایمپلنت، از دهان شویه استفاده گردد و بهترین محلول برای شستشوی دهان محلول کلرهگزیدین روزی ۳ مرتبه می باشد و پس از آن هر روز ، روزی یک مرتبه. ولی شستشو با نرمال سالین تا زمان کشیدن بخیه روزانه چند مرتبه انجام شود.

۴- آب دهان خود را قورت دهید و آن را به بیرون تخلیه نکنید. مکیدن و تف کردن باعث تشدید خونریزی میشود.

۵- تورم بعد از ایمپلنت معمولی است. تورم تا ۷۲ ساعت پس از جراحی افزایش می یابد و پس از آن به تدریج کاهش می یابد و در پایان هفته اول معمولا از بین می رود. جهت کاهش تورم استفاده از کمپرس یخ پس از اتمام ایمپلنت توصیه می شود. یخ را به مدت ۱۰ دقیقه در محل مورد نظر قرار داده و سپس ۵ دقیقه به بافت استراحت دهید. این عمل را ۴ تا ۵ ساعت ادامه دهید. همچنین جهت کاهش تورم بعد از ایمپلنت بالاتر نگه داشتن سر نسبت به بدن در هنگام خواب توصیه می شود.

۶- ایجاد کبودی و بی حسی در اطراف لب و ترشح خونابه پس از ایمپلنت طبیعی است. با دیدن این موارد نگران نشوید و همچنین ممکن است دهان شما پس از جراحی تا چند روز اول به میزان قبل باز نشود.

۷- در صورت ترشح بیش از اندازه خونابه بهترین راه برای کنترل خونریزی ایجاد فشار بر روی ناحیه ایمپلنت توسط یک تکه گاز استریل کوچک و مرطوب شده با سرم شستشو به مدت ۲ ساعت می باشد.

۸- نوشیدن پس از ایمپلنت به راحتی امکان پذیر است و مایعات خنک و پر انرژی برای ۲۴ ساعت اول توصیه می شود ، ولی برای خوردن باید دقت داشته باشید که بی حسی اثر خود را از دست داده باشد و همچنین دقت شود که جویدن سبب باعث خونریزی و آسیب به ناحیه جراحی می شود ،بنابراین بهتر است تا ۲۴ ساعت از جویدن پرهیز شود.

۹- در روز سوم بعد از ایمپلنت از مسواک مخصوصی بنا به تشخیص پزشک که در صورت نیاز در اختیار شما قرار میگیرد ، استفاده کنید.

۱۰- بعد از جراحی کاشت ایمپلنت ، باید از کشیدن سیگار و نوشیدن قهوه و چای در سه روز اول پرهیز کنند، به طوری کلی استفاده از سیگار، مواد مخدر و مشروبات الکلی موفقیت کاشت ایمپلنت را کاهش میدهند.

۱۱- داروهای تجویزی را دقیقا مطابق دستور پزشک مصرف کنید.

نحوه کاشت ایمپلنت دندان و درمان آن :

پس از ایجاد بی حسی موضعی در ناحیه مورد نظر، با توجه به طرح درمان انتخابی و ضخامت استخوان، ایمپلنت  در استخوان فک قرار میگیرد . برای اینکه ایمپلنت با استخوان پیوند خوبی برقرار کند به مدت ۳ تا ۶ ماه زمان نیاز دارد.

پس از طی دوره پیوند با استخوان ایمپلنت ها پایه و بستری مقاوم را برای طرح درمان انتخابی فراهم می آورند. برای راحتی بیمار تا ساخته شدن پروتز اصلی، بر روی ایمپلنت، پروتز موقت طراحی میشود تا عمل تکلم و جویدن موقتا به سهولت انجام گردد.

نحوه مراقبت و نگهداری بعد از کاشت ایمپلنت:

ایمپلنت های دندانی نیز همانند دندان های طبیعی به مراقبت نیاز دارند زیرا پلاک های باکتریایی باعث عفونت لثه می شوند، بنابراین توصیه می شود از برسهای بین دندانی، نخ دندان، مسواک واترفلاسر و ترجیحا خمیر دندان مخصوص ایمپلنت استفاده گردد.

نحوه مراقبت بعد از کاشت ایمپلنت دندان شامل نکاتی مهم در راستای جلوگیری از ایجاد پلاک و باکتری های دندانی می باشد. در ضمن رعایت این اصول باعث  ایجاد گردش خون در لثه می شود.

 

دلایل پزشکی که مانع استقرار ایمپلنت می شود:

امراض حاد و مزمن مانند قلبی یا دیابت می توانند با کاشت ایمپلنت مغایرت داشته باشند. علاوه بر این پیشینه رادیو تراپی ( درمان با اشعه ) استخوان را شکننده ساخته و از کاشت  ایمپلنت دندانی جلوگیری میکند. همچنین بیماری های ضعیف کننده سیستم دفاعی بدن مانند multiple sclerosis به طور کلی اجازه بهره مندی بیمار را از این عملل جراحی نمی دهد. برخی از بیماری ها مانند امراضی که با داروهای ضد لختگی خون مداوا می شوند به صورت موقت مانع این عمل جراحی می گردند و با قطع موقتی داروو امکان انجام ایمپلنت را میدهد. ولی موانع مطلق انگشت شمار می باشند و به همین سبب نیز گزارش سوابق بیماری و داروهای مصرف شده و در حال استفاده از اهمیتی حیاتی برخوردار است.