ایمپلنت‌های دندان

ایمپلنت‌های دندانی 

ایمپلنت دندان روشی موثر برای جایگزینی دندان از دست رفته است. هنگامی که دندان در اثر بیماری یا تصادف از دست می‌رود، کاشت دندان راهکار مناسبی خواهد بود. اگر با مشکلات زیر روبرو هستید، کاشت دندان را به شما توصیه می‌کنیم:

• اگر به دلیل نداشتن دندان لبخندتان را پنهان می‌کنید و فرومی‌خورید، حتماً کاشت دندان را امتحان کنید.
• اگر دندان مصنوعی دارید و از آن راضی نیستید برای کاشت دندان به ما مراجعه کنید.
• اگر دندان‌های مصنوعی متحرک ناراحت‌تان می‌کند، چرا با ایمپلنت دندان های ثابت نداشته باشید؟
• اگر می‌خواهید بقیه دندان‌های خود را حفظ کنید، ایمپلنت صدمه‌ای به دیگر دندان‌ها نمی‌زند.

بسیاری ایمپلنت را جایگزین یک یا چند دندان می‌کنند یا ایمپلنت را به جای یک دست دندان مصنوعی انتخاب می‌کنند. برای کاشت دندان میله‌ای در استخوان فک بالا یا پایین قرار داده می‌شود که جایگزین ریشه‌ی یک یا چند دندان از دست رفته می‌شود.

ایمپلنت های دندانی از تیتانیوم (فلز سبک محکم) و مواد دیگری ساخته می‌شود که کاملاً زیست سازگار هستند و حساسیت ایجاد نمی‌کنند. در کشور ما سالانه بیش از 5 میلیون ایمپلنت جایگزین دندان‌های از دست رفته می‌شود.

مزایای ایمپلنت دندان

• ایمپلنت ها پایه و نگهدارنده مناسب و مستحکمی برای دندان‌های ساخته دست بشر محسوب می‌شوند. دندان مصنوعی، پل دندانی یا تک دندان متصل شده به ایمپلنت ها نمی‌لغزد و جابجا نمی‌شود که خود مزیت بسیار مهمی هنگام خوردن و صحبت کردن به شمار می‌آید.
• این پایه مستحکم بسیار طبیعی‌تر از دندان مصنوعی یا پل‌های دندانی است و ترکیب این دو با یکدیگر نتیجه بهتری را به دست می‌دهد.
• برخی معتقداند دندان‌ مصنوعی با پایه ایمپلنت راحت‌تر از دندان‌ مصنوعی بدون ایمپلنت است.
• ایمپلنت دندان در صورت از دست دادن دندان مانع از منقبض شدن استخوان فک می‌شود.
• کاشت دندان سرمایه‌گذاری مناسبی است، چون ایمپلنت دندان با مراقبت مناسب مادام‌العمر خواهد بود.

ایمپلنتهای یک دندانی

ایمپلنت تک دندانی جایگزین ریشه‌های دندان از دست رفته می‌شود. این ایمپلنت یونیت مجزایی است که به دندان کناری آسیب نمی‌زند.

اگر یک یا چند دندان را از دست داده‌اید، دلایل بسیاری برای جایگزین کردن آن(ها) وجود دارد:

• به احتمال زیاد جای خالی دندان(ها) باعث می‌شود که هنگام لبخند زدن محتاط‌تر عمل کنید.
• نداشتن دندان بر روی شیوه صحبت کردن‌تان اثر می‌گذارد و از شیوایی آن می‌کاهد.
• از دست دادن دندان آسیاب جویدن را سخت می‌کند.
• هنگامی که دندان از دست رفته با ایمپلنت دندانی جایگزین نشود، دندان‌های اطراف آن حرکت می‌کند.
• تحلیل استخوان در اطراف دندان از دست رفته شروع می‌شود. بقیه دندان‌ها در اثر تحلیل استخوان به تدریج شل و لق می‌شوند.
• تحلیل استخوان و نداشتن دندان باعث افتادگی صورت می‌شود و چهره را پیرتر نشان می‌دهد.

دندان مصنوعی و پل دندانی با پایه ایمپلنت 

چنانچه چند دندان از دست رفته باشد، می‌توان از ایمپلنت به عنوان پایه پل دندانی استفاده کرد. پل با پایه ایمپلنت جایگزین دندان‌های طبیعی از دست رفته و بعضی ریشه‌های دندان می‌شود. این نوع  پل دندانی برخلاف گونه‌های قدیمی به حمایت دندان‌های کناری نیازی ندارد.

اگر بیمار هیچ دندانی نداشته باشد، دندان مصنوعی با پایه ایمپلنت جایگزین دندان‌های از دست رفته و بعضی ریشه‌های دندان می‌شود. از آنجایی که ایمپلنت به استخوان فک جوش می‌خورد، این نوع دندان مصنوعی معمولاً راحت و پایدار است و جویدن و گاز زدن را برای بیمار راحت‌تر می‌سازد.

دندان مصنوعی با پایه ایمپلنت

عمل کاشت دندان

ایمپلنت‌های بسیاری در دسترس است و درمان گاهی تنها یک روز و گاهی چندین ماه زمان می‌برد. دندانپزشک و بیمار بهترین نوع ایمپلنت را با همفکری یکدیگر انتخاب می‌کنند.

کاشت دندان معمولاً دارای سه مرحله به شرح زیر است:

جایگذاری ایمپلنت

دندانپزشک به دقت محل قرارگیری ایمپلنت دندانی را با استفاده از رادیوگرافی یا دیگر روش‌های تصویربرداری تعیین می‌کند، سپس ایمپلنت را طی عمل جراحی در استخوان فک وارد می‌کند. ورم و یا درد پس از جراحی طبیعی است. دندانپزشک دارو برای تسکین ناراحتی تجویز می‌کند و از بیمار می‌خواهد در مدت التیام یافتن غذاهای نرم میل کند.

فرایند التیام

آنچه باعث استحکام ایمپلنت دندانی می‌شود، این است که استخوان فک اطراف ایمپلنت رشد می‌کند و آن را در جای خود ثابت نگه می‌دارد. این فرایند جوش خوردن ایمپلنت به استخوان (اسئواینتگریشن) زمان‌بر است و گاهی چند ماه طول می‌کشد تا ایمپلنت دندانی کاملاً با استخوان یکی شود. پس از این مدت جایگزینی دائمی دندان(ها) انجام می‌شود. جایگزینی ایمپلنت دندانی و دندان موقت در بسیاری موارد در یک جلسه به اتمام می‌رسد.

قرار دادن پروتز

دندانپزشک برای ایمپلنت دندان تک دندانی روکشی را پس از قالب‌گیری تهیه می‌کند که دقیقاً شبیه به دیگر دندان‌ها است. دندان مصنوعی و پل‌های دندانی با پایه ایمپلنت نیز مشابه دندان‌های طبیعی و پس از قالب‌گیری ساخته می‌شود. دندان جایگزین به میله‌های ایمپلنت دندان متصل می‌شود.

ساخت روکش یا دندان جایگزین معمولاً وقت‌گیر است، دندانپزشک در این بین دندان مصنوعی، پل یا روکش موقت در اختیار بیمار قرار می‌دهد تا تکلم و خوردن تا زمان آماده شدن دندان‌های جایگزین دائمی با مشکل مواجه نشود.

افراد مناسب برای ایمپلنت دندان 

اگر سلامت عمومی مناسبی دارید و فک پروتز را نگه می‌دارد، ایمپلنت درمان مناسبی خواهد بود. وضعیت سلامت مهم‌تر از سن است.

بااین حال همه نمی‌توانند از ایمپلنت دندان استفاده کنند. بیماران باید پیش از جراحی ایمپلنت از سلامت عمومی خود اطمینان حاصل کنند. استخوان فک نیز باید به حد کافی برای نگه داشتن ایمپلنت دندان وجود داشته باشد یا دست‌کم جراحی تقویت استخوان امکان‌پذیر باشد. استخوان را می‌توان با پیوند استخوان یا جراحی سینوس لیفت تقویت کرد.

بیماری‌های مزمنی مانند دیابت و لوسمی التیام بعد از جراحی را آهسته می‌کند. ایمپلنت دندان درمان مناسبی برای بیماران مبتلا به این عارضه‌ها نیست. استعمال دخانیات نیز روند التیام را به تاخیر می‌اندازد.

اگر دندانپزشک با کاشت دندان موافقت کند، رعایت بهداشت دهان و دندان برای موفقیت‌آمیز بودن کاشت دندان ضروی خواهد بود. اطراف ایمپلنت باید کاملاً تمیز نگه داشته شود، در غیر این صورت احتمال بروز بیماری لثه وجود خوهد داشت که به نوبه خود به ضعف استخوان و بافت‌های ضروری برای نگه داشتن ایمپلنت دندان می‌انجامد.

نکات مهم در ارتباط با ایمپلنت دندان 

کاشت دندان نسبت به دیگر روش‌های جایگزینی دندان به وقت و هزینه بیشتر نیاز دارد، اما به دلیل دائمی بودن سرمایه‌گذاری ارزشمندی به شمار می‌رود.

مراجعه منظم به دندانپزشک رمز موفقیت بلندمدت ایمپلنت دندان است. دندانپزشک برنامه‌ای را برای حفظ ایمپلنت و سالم نگه داشتن دندان‌های طبیعی تهیه می‌کند.

دندانپزشک برنامه مراقبت در منزل را متناسب با نیازهای بیمار در اختیارش قرار می‌دهد که دو بار مسواک زدن در روز و یک بار نخ دندان کشیدن را شامل می‌شود. همچنین استفاده از دهانشویه یا مسواک مخصوص برای جلوگیری از پوسیدگی دندان و بیماری لثه توصیه می‌شود.

دندانپزشک مناسب بودن کاشت دندان را تعیین می‌کند. ایمپلنت‌های دندان با مراقبت مناسب و رعایت بهداشت دهان و دندان لبخندی مادام‌العمر را تضمین خواهد کرد.

سوالات متداول در زمینه کاشت دندان 

آنچه باید پیش از ایمپلنت دندان بدانید

دندانپزشک معالج به طور کامل جراحی کاشت دندان را از ابتدا تا به انتها توضیح می‌دهد و مراقبت‌های پس از عمل را آموزش می‌دهد. رضایت‌نامه کتبی در اختیار بیمار قرار داده می‌شود تا پیش از جراحی آن را امضا کند.

آیا کاشت دندان دردناک است؟

اکثر بیماران ناراحتی ملایمی را روز نخست پس از جراحی ایمپلنت دندان تجربه می‌کنند و بخشی از این درد تا روز دوم هم دوام دارد. اما این ناراحتی در مقایسه با درد کشیدن دندان کمتر است.

کل عمل کاشت دندان به عنوان پایه دندان مصنوعی چقدر طول می‌کشد؟

کل عمل از ابتدا تا به انتها چند ماه، معمولاً سه یا چهار ماه، زمان می‌برد.

برای نگه داشتن دندان مصنوعی به دو ایمپلنت دندان نیاز است یا چهار عدد؟

این که تعداد ایمپلنت دندان های لازم برای نگه داشتن دندان مصنوعی دو عدد باشد یا چهار عدد به تصمیم خود بیمار بستگی دارد. دندانپزشک و بیمار پیش از تصمیم‌گیری به نکات خاصی توجه می‌کنند.

چرا ایمپلنت نیاز است؟

با توجه به اینکه دندان نقش زیادی در غذا خوردن، صحبت کردن و زیبائی فرد دارد لذا با کشیدن یک دندان، این مسائل تحت تاثیر قرار می‎گیرد و با کشیده شدن یک دندان بقیه دندان‌ها‎ به تدریج به طرف ناحیه خالی حرکت کرده و کل نظم دندان‌ها‎ به هم می‎ریزد. همچنین در صورتی که دندان به موقع جایگزین نشود، لثه به تحلیل می‎رود و استخوان لثه نیز کارایی و سلامت خود را از دست می‎دهد. لذا برای جایگزینی دندان بهترین راه استفاده از کاشت دندان یا همان ایمپلنت می‎‎باشد.

ایمپلنت یکی از فناوری‌ها‎ی علم دندانپزشکی است که به شکل یک پایه تیتانیومی در درون لثه جایگذاری می‎گردد و پس از مدتی با استخوان فک جوش می‎خورد و می‎تواند به عنوان یک دندان واقعی محسوب شود. با دندانی که از طریق ایمپلنت در دهان قرار می‎گیرد، فرد می‎تواند بخندد، غذا بخورد و مشکل بی دندان بودن خود را حل نماید. این روشش تنها برای کاشت یک دندان استفاده نمی‎شود و در صورتی که بخواهیم چندین دندان را جایگزین نماییم باز هم قابل کاربرد می‎‎باشد.

در این روش پایه تیتانیومی عضوی از بدن فرد محسوب می‎شود که امکان دفع یا کندن آن وجود ندارد (هر چند گفته می‎شود در صورت عدم مراقبت صحیح و یا رعایت نکردن نکات بهداشتی امکان تخریب دندان ایمپلنت شده وجود دارد) و از جهت بافتی و خونی با بدن بیمار سازگار است. از این رو می‎توان گفت، میزان و مدت عمر یک دندان ایمپلنت شدهه همانند سایر دندانها می‎باشد.

مزایای ایمپلنت

• ‌‌ ایمپلنت به عنوان راه‌حلی قطعی برای جایگزینی دندان به شمار می‎رود.
• بیماران در هر سنی که باشند می‎توانند از ایمپلنت استفاده کنند.
• از دیگر مزایای کاشت دندان بوسیله ایمپلنت، عدم تراش دندانهای مجاور می‎باشد و یکی از شرایط استفاده از آن، سلامت کامل استخوان لثه است که با معایناتی که قبل از کاشت پایه تیتانیومی صورت می‎گیرد، سلامتی استخوان لثه مشخص می‎شود.

نکته: افرادی که دچاری بیماری‌ها‎ی کنترل نشده و مزمن هستند و همچنین افراد سیگاری نمی‌توانند از ایمپلنت استفاده کنند.

آیا ایمپلنت دردناک است؟

درمان بواسطه ایمپلنت چندین مرحله دارد. در مرحله اول کاشت پایه است که درون لثه قرار می‎گیرد. در زمان جراحی نیز، لثه به طور کامل بی حس می‎شود که در این شرایط بیمار هیچگونه دردی را متحمل نمی شود. به این معنا که جراحی هر پایه ایمپلنت دندانی در یک جلسه 15 دقیقه ای و تحت بی حسی موضعی انجام می‎شود و ملاحظات وو مسائل آن از کشیدن دندان نیز، کمتر است. پس از اتمام جراحی ممکن است فرد دچار درد مختصری شود که با مسکن قابل رفع می‎‎باشد.

بسته به تعداد ایمپلنت هایی که در دهان قرار می‎گیرد. زمان جراحی متغیر که به تبع آن نیز درد ناشی از جراحی متفاوت می‎باشد. تا مدتی پس از جراحی نیز بیمار باید از غذاهای نرم استفاده نماید و به هیچ عنوان روی پایه تیتانیوم مواد غذایی سفت و سخت نشکند.

در مرحله دوم درمان ایمپلنت دندان، سه تا شش ماه بعد از جراحی اول انجام می‌شود و روی ایمپلنت ها باز و یک قطعه فلزی به بر روی آنها متصل می‌گردد تا از لثه عبور و به استخوان برسد. در این مرحله نیز همچون مرحله قبل، لثه بیمار بی حس می‎شود و تنها پس از اتمام مرحله درمان، بیمار میزان کمی درد احساس می‎کند.

در مرحله سوم درمان اصلی شروع می‎شود که به درمان‌های عادی روکش شباهت دارد و شامل مراحل قالب‌گیری و امتحان روکش می‎شود. در اینجا کار درمان به پایان رسیده و عاج دندان بر روی پایه قرار داده می‎شود. در این مرحله درد زیادی متوجه بیمار نمی شود.

بطور کلی می‎توان گفت روش درمان ایمپلنت یکی از ساده ترین و کم مشکل ترین جراحی‌ها‎ی دهان می‎باشد که درد و ناراحتی زیادی ندارد. همچنین می‎توان بلافاصله پس از کشیدن یک دندان، عمل ایمپلنت دندان را انجام داد، مشروط بر آنکه استخوان و لثه در سلامت کامل باشند. اگر متخصص تشخیص دهد که کاشت دندان باید به زمان دیگری موکول شود، باید ایمپلنت دندان پس از سه تا چهار ماه پس از کشیدن دندان انجام گردد. افراد‎ی که به بیماری سیستمیکی دچار هستند باید تحت نظر دندانپزشک قرار بگیرند.

پس از اتمام مراحل درمان و قرار گرفتن دندان در جای خود، نیروی که در نتیجه غذا خوردن بر دندان وارد می‎شود، توسط استخوان فک دفع و در نتیجه هیچگونه دردی بوجود نخواهد آمد.

درباره ایمپلنت های دندانی

ایمپلنت دندان (که به عنوان فیکسچر نیز شناخته میشود) یک جایگزین به جای ریشه دندان است که در استخوان فک قرار  میگیرد تا پروتز دندان (مثل تاج، بریج، دندان مصنوعی، اوردنچر) را نگه دارد یا به عنوان تکیه گاه ارتودنسی عمل کند.

مبنای ایمپلنت دندانی مدرن فرایند بیولوژیکی به نام استئواینتگریشن (یکپارچگی استخوان) می باشد که در آن موادی  مانند تیتانیوم با استخوان آمیخته و یکپارچه میشوند. ابتدا فیکسچر (پایه) ایمپلنت کاشت میشود تا طی فرایند یکپارچگی استخوان به استخوان فک متصل شود، سپس پروتز دندانی بر روی آن سوار میشود. مدت زمانی برای التیام وو جوش خوردن لازم است و پس از سپری شدن این مدت، پروتز به ایمپلنت متصل میشود (و یا اباتمنت متصل شده و بر روی آن پروتز قرار میگیرد).

موفقیت یا عدم موفقیت درمان ایمپلنت بستگی به سلامت فردی که آن را دریافت میکند، داروهایی که بر یکپارچگی استخوان تاثیر میگذارند و سلامت بافت های مختلف دهان دارد. مقدار تنشی که به ایمپلنت و فیکسچر در حین عملکرد طبیعی دهان وارد میشود نیز ارزیابی میشود. برنامه ریزی برای جایگاه ایمپلنت و تعداد ایمپلنت ها کلید موفقیت بلند مدت درمان است چرا که نیروهایی بیومکانیکی که در حین جویدن اعمال میشود حائز اهمیت است.

جایگاه ایمپلنت به واسط موقعیت و زاویه دندانهای مجاور، شبیه سازی آزمایشگاهی و یا با استفاده از توموگرافی کامپیوتری با شبیه سازی CAD/CAM و راهنمای جراحی به نام استنت تعیین میشود. شرایط لازم برای موفقیت بلند مدت ایمپلنت دندان سلامت استخوان و لثه هاست. از آنجایی که استخوان و لثه پس از خارج شدن دندان طبیعی از دهان میتوانند دچار اتروفی شوند، گاهی ممکن است اقداماتی مانند لیفت سینوس یا پیوند لثه پیش از کاشت ایمپلنت دندان برای بازسازی استخوان و لثه لازم باشد.

پروتز نهایی هم میتواند ثابت باشد به صورتی که فرد نمیتواند آن را از دهان در بیاورد، و یا متحرک و قابل در آوردن باشد به صورتی که فرد خود میتواند پروتز را خارج کند. در هر صورت یک اباتمنت به فیکسچر ایمپلنت دندان متصل میشود. در شرایطی که پروتز ثابت باشد، تاج، بریج یا دندان مصنوعی با پیچ و یا چسب دندان (سمان) به اباتمنت متصل میشود در شرایطی که پروتز متحرک باشد یک رابط در پروتز قرار دارد که دو قطعه را به یکدیگر متصل میکند.

خطرات و عوارض مربوط به درمان ایمپلنت دندان به سه دسته تقسیم میشوند: خطرات و عوارضی که در حین جراحی اتفاق می افتند (مانند خونریزی زیاد یا آسیب به عصب)، خطرات و عوارضی که در شش ماهه اول پس از درمان ایجاد میشوند (مانند عفونت و عدم موفقیت یکپارچگی استخوان) و مسائلی که در بلند مدت رخ میدهند (مانند پری ایمپلنتیت و شکست مکانیکی ایمپلنت دندان). در شرایطی که بافتها سالم باشند، نرخ موفقیت ایمپلنتی که به خوبی با استخوان آمیخته شده و بار بیو مکانیکی مناسبی به آن وارد میشود 93 تا 98 درصد است. 10 تا 15 سال طول عمر دندان پروتزی تخمین زده میشود.

کاربردهای پزشکی ایمپلنت دندان

کاربرد اصلی ایمپلنت دندان پشتیبانی از پروتز دندان است. ایمپلنت های مدرن دندان از فرایند یکپارچگی استخوان بهره میگیرند. یکپارچگی استخوان فرایند بیولوژیکی است که در آن استخوان محکم به سطح مواد ویژه ای مانند تیتانیوم و برخی انواع سرامیک جوش میخورد. یکپارچگی ایمپلنت دندانی و استخوان باعث میشود سالهای سال ایمپلنت بارر  فیزیکی را به خوبی تحمل کند بدون این که اشکالی برای آن ایجاد شود.

برای جایگزینی یک دندان از دست رفته، ابتدا اباتمنت با پیچ اباتمنت به ایمپلنت دندانی متصل میشود. سپس یک تاج (کراون) با چسب (سیمان) دندان، پیچ و یا جوش دادن (به عنوان اباتمنت پیش ساخته) به اباتمنت متصل میشود.

ایمپلنت دندانی برای نگه داشتن چند پروتز دندانی ( به شکل بریج ثابت یا دندان مصنوعی متحرک) نیز به همین روش استفاده میشود.

بریج (یا دندان مصنوعی ثابت) بر پایه ایمپلنت دندانی به گروهی از دندان های مصنوعی گفته میشود که به ایمپلنت تکیه دارند و ثابت شده اند به این معنی که بیمار خود نمیتواند آن را در بیاورد. معمولا بریج به بیش از یک ایمپلنت دندانی متصل میشود و ممکن است برای تکیه گاه به دندانهای دیگر نیز متصل شود. معمولا تعداد دندانها بیشتر از تعداد نقاط تکیه گاه است. دندانهایی که مستقیما بر روی ایمپلنت دندان است قرار میگیرند به عنوان اباتمنت و آنهایی که بین اباتمنت ها قرار دارند به عنوان پونتیک (pontic) شناخته میشوند. در روش بریج با پشتیبانی ایمپلنت دندان، اباتمنت به همان صورتی به ایمپلنت متصل میشود که در ایمپلنت جایگزین دندان انجام میشود. بریج ثابت ممکن است تنها جایگزین چند دندان باشد (که به عنوان دندان مصنوعی ثابت نیمه کامل یا جزئی گفته میشود) و یا جایگزین کل دندانهای یک قوس باشد (که به آن دندان مصنوعی ثابت کامل گفته میشود). در هر دو حالت پروتز ثابت است و خود بیمار نمیتواند آن را خارج نماید.

دندان مصنوعی متحرک بر پایه ایمپلنت دندان (که به آن اوردنچر بر پایه ایمپلنت نیز گفته میشود) نوعی پروتز دندانی است که ثابت نیست و میتوان آن را از دهان خارج کرد. این پروتز دندان را میتوان با فشار انگشت از اباتمنت ایمپلنت دندان بیرون کشید بنابراین خود بیمار نیز میتواند آن را در بیاورد. برای این کار اباتمنت را به صورت یک جزء متصل کننده کوچک (دکمه، گوی یا مگنت) شکل میدهند تا بتوان آن را به رابط آنالوگ در زیر پروتز متصل کرد. پروتز صورت را میتوان به ایمپلنتی که در استخوان صورت (معمولا گونه) کار گذاشته شده است، متصل کرد. پروتز صورت برای اصلاح بد شکلیهای صورت استفاده میشود (مانند درمان سرطان یا آسیبهای صورت). بسته به موقعیت ایمپلنت دندان ممکن است از آن برای نگه داشتن پروتز ثابت یا متحرک که جایگزین بخشی از صورت شده استفاده شود.

در ارتودنسی ایمپلنت دندان با قطر کم که به آن ابزار تکیه گاه موقتی (TAD) گفته میشود، میتواند با ایجاد نقاط تکیه گاه به حرکت دندان کمک کند. برای حرکت دادن دندانها در ارتودنسی، نیرویی در جهت مورد نظر باید به آنها اعمال شود. این نیرو باعث تحریک سلولهای رباط پریودنتال به ریمدلینگ استخوان، حل کردن استخوان در جهت حرکت دندان و تولید استخوان در فضایی که در پشت دندان ایجاد شده است، میشود. برای ایجاد فشار به دندان یک نقطه تکیه گاه (نقطه ای که خود در حال حرکت نباشد) لازم است. از این رو ایمپلنت که رباط پریودنتال ندارد و در نتیجه هنگام اعمال فشار به دندان در آن ریمدلینگ استخوان اتفاق نمی افتد، گزینه ای بسیار مناسب است. معمولا ایمپلنتهایی که برایی  این منظور طراحی میشوند کوچک بوده و فرایند یکپارچگی استخوان در آنها کامل انجام نمیشود تا بتوان پس از درمان آن را به راحتی خارج کرد.

ملاحظات عمومی ایمپلنت دندان

برای برنامه ریزی جهت درمان ایمپلنت دندان باید به وضعیت سلامت عمومی بیمار، وضعیت سلامت دهان و غشاهای مخاطی و فک و شکل، اندازه و موقعیت استخوانهای فک، دندانهای مجاور و مقابل توجه داشت. برخی از مشکلات پزشکی مطلقا اجازه کاشت ایمپلنت دندان نمیدهند و برخی وضعیتها نیز خطر شکست درمان را افزایش میدهند. افرادی که بهداشت دهانشان ضعیف است، سیگار میکشند و یا دیابت دارند در خطر بیماری لثه قرار دارند که بر ایمپلنت دندان تاثیر میگذارد و وضعیتی به نام پری ایمپلنتیت ایجاد میکند که احتمال شکست درمان در بلند مدت را افزایش میدهد. مصرف استروئیدها در بلند مدت، پوکی استخوان و بیماریهای دیگری که بر استخوانها تاثیر میگذارند خطر شکست زود هنگام ایمپلنت دندان را افزایش میدهند.

داروهای بیس فسفنات

مصرف داروهای استخوان ساز مانند داروهای آنتی رانکل و بیس فسفونات، نیازمند ملاحظات ویژه ای برای درمان ایمپلنت است چون این داروها با اختلالی به نام استئو نکروز فک مرتبط با بیس فسفونات (BRONJ) همراه هستند. این داروها فرایند تبدیل به استخوان را تغییر میدهد و تصور میشود بیمار را در هنگام جراحی جزئی دهان در خطر مرگگ استخوان قرار میدهند.  تاثیر مصرف این داروها در دوز معمول (برای مثال دوزی که برای درمان پوکی استخوان معمولی استفاده میشود) چند ماه تا چند سال باقی می ماند اما خطر آن بسیار کم می باشد. به علت این دوگانگی، در جامعه دندانپزشکی درباره مدیریت استئو نکروز فک مرتبط با بیس فسفونات در هنگام کار گذاشتن ایمپلنت تردیدهایی وجود دارد. مقاله انجمن جراحان فک و صورت امریکا  در سال 2009 گزارش کرده بود که خطر وضعیت BRONJ در دوز کم درمان دهان (یا تزریق آهسته رهش) بین 0.01 و 0.06 درصد در هر عمل انجام شده بر روی فک (ایمپلنت، کشیدن دندان و غیره) می باشد. این درصد خطر در این موارد بالاتر است: درمان درون رگی، عملهای فک پایینی، افرادی که مشکلات پزشکی دیگری دارند، افرادی که استروئید مصرف میکنند، افرادی که بیس فسفونات قوی تر مصرف میکنند و افرادی که این دارو را بیش از سه سال است که مصرف میکنند. این مقاله توصیه میکند جایگذاری ایمپلنت در افرادی که  مصرف دوز بالا و یا درمان درون رگی مکرر و زیاد برای درمان سرطان داشته اند انجام نشود. در غیر این صورت ایمپلنت را میتوان استفاده کرد و مصرف بیس فسفونات به نظر نمیرسد که تاثیری بر موفقیت ایمپلنت داشته باشد.

ملاحظات بیومکانیکی

موفقیت بلند مدت ایمپلنت تا حدی توسط نیروهایی که وارد میشوند، تعیین میگردد. از آنجایی که ایمپلنت رباط پریودنتال ندارد در هنگام وارد آمدن نیروی بایت (جویدن یا گاز گرفتن) هیچ حس فشاری احساس نمیشود در حالی که ممکن است نیروی وارد شده زیاد باشد. برای جبران این ویژگی، موقعیت ایمپلنت دندان باید به شکلی باشد که نیروهاا را به صورت یکنواخت در تمام سطح پروتزی که نگه داشته است، توزیع کند. نیروهای متمرکز (توزیع نشده) میتوانند باعث شکستگی بریج، اجزاء ایمپلنت یا کاهش استخوانن مجاور ایمپلنت شوند. موقعیت نهایی ایمپلنت دندان بر اساس فاکتورهای بیولوژیکی (نوع استخوان، ساختارهای حیاتی و سلامتی) و نیز مکانیکی تعیین میشود. میزان شکست درمان ایمپلنتهایی که در استخوان محکمتر و ضخیمتر کار گذاشته میشود مانند استخوان بخش جلویی فک پایینی کمتر از ایمپلنتهایی است که در استخوان کم تراکم مانند بخش عقبی فک بالا جایگذاری میشود. افرادی که دندان قروچه دارند نیروی بیشتری بر ایمپلنتشان وارد میشود و احتمال عدم موفقیت درمان در آنها افزایش می یابد.

در طراحی ایمپلنت باید طول عمر ایمپلنت دندان در دنیای واقعی و در دهان بیمار در نظر گرفته شود. صنعت ایمپلنت دندان مجموعه آزمایشهایی طراحی کرده است که دوام مکانیکی ایمپلنت دندان در بلند مدت در دهان بیمار را که مرتبا تحت نیروی بایت قرار میگیرد، تعیین میکند و نیرویی مشابه نیروی بایت دائما به آن وارد میشود تا جایی که ایمپلنت دندان بشکند و تحمل آن مشخص شود.

هنگامی که برنامه دقیقتری لازم است، دندانپزشک یک راهنمای اکریلیک (به نام استنت) پیش از جراحی تهیه میکند که دندانپزشک را به جایگاه دقیق ایمپلنت راهنمایی میکند. گاهی دندانپزشک از فکهای بیمار و هر گونه دندان مصنوعی موجود سی تی اسکن میگیرد. سپس جراحی را با نرم افزار CAD/CAM برنامه ریزی میکند. سپس بر اساس سی تی اسکن پس از برنامه ریزی کامپیوتری، استنت با استفاده از استرولیتوگرافی ساخته میشود. استفاده از سی تی اسکن در موارد پیچیده به جراح کمک میکند ساختارهای حیاتی مانند عصب آلوئولار تحتانی و سینوس را شناسایی کرده و از آنها فاصله بگیرد.

عمل جراحی اصلی کاشت ایمپلنت دندان

در بیشتر سیستمهای ایمپلنت دندان 5 مرحله اساسی برای کاشت هر ایمپلنت وجود دارد:

1- برش دادن بافت نرم: برشی بر روی ستیغ استخوان ایجاد میشود و لثه قطور روی استخوان بریده میشود به طوری که پس از کاشت ایمپلنت دندانی، نوار ضخیمی از بافت در اطراف آن وجود دارد. به هر یک از لبه های بافتها فلپ (زبانه) گفته میشود که کنار زده میشوند تا استخوان در معرض دید قرار بگیرد. جراحی بدون فلپ نیز تکنیک دیگری است که در آن سوراخ کوچکی در بافت ایجاد میشود (به قطر ایمپلنت دندانی) و به جای این که به صورت زبانه آن را برگردانیم، به طور کل برداشته میشود تا ایمپلنت دندانی جایگذاری شود.

2- دریل با سرعت بالا: پس از این که بافت نرم باز شد و استخوان در معرض دید قرار گرفته و در صورت لزوم با استفاده از راهنمای جراحی (استنت) سوراخهای پایلوت با دریل با سرعت بسیار بالا ایجاد میشود تا از نکروز حاصل از فشار یا سوزش استخوان جلوگیری شود.  

3- دریل با سرعت پایین: سوراخ پایلوت با استفاده از مته قطورتر بزرگتر میشود (معمولا بین سه و هفت مرحله دریل متوالی که بستگی به طول و پهنای ایمپلنت دندانی دارد). در این مرحله باید دقت شود که به واسطه ایجاد حرارت زیاد آسیبی به سلولهای استخوان یا استئوبلاست وارد نشود. از اسپری آب یا سالین (آب و نمک) برای حفظ دما در سطح پایین استفاده میشود.

4- جایگذاری ایمپلنت: پیچ ایمپلنت دندانی جایگذاری میشود که ممکن است پیچ خودکار (self tapping) باشد و یا غیر خودکار. سپس پیچ با آچار ترک کنترل شده با گشتاور دقیقی در جای خود محکم میشود تا بیش از حد سفت نشود و به استخوان پیرامون فشار وارد نشود (چون بار اضافی منجر به مرگ استخوان میشود که به آن نکروز استخوان گفته میشود و منجر به شکست درمان و یکپارچگی استخوان میشود).

5- سازگاری و انطباق بافت: لثه در اطراف ایمپلنت دندانی انطباق یافته و نوار ضخیمی از بافت سالم در اطراف هیلینگ اباتمنت ایجاد میکند. بر عکس، حالت دیگر این است ایمپلنت مدفون شود و راس ایمپلنت دندانی با پیچ کاور (پوشاننده) پوشیده شده و بافت لثه روی آن کاملا بسته و بخیه شود تا آن را بپوشاند. سپس چند ماه بعد طی جراحی دیگری دوباره لثه روی ایمپلنت دندانی شکافته میشود تا ترمیم (تاج یا اباتمنت) بر روی آن متصل شود.

زمان بندی ایمپلنت دندانی پس از کشیدن یا خارج شدن دندان طبیعی

چند رویکرد برای جایگذاری ایمپلنت دندانی پس از کشیدن دندان وجود دارد که عبارتند از:

1- کاشت فوری ایمپلنت پس از خارج شدن دندان طبیعی

2- کاشت تاخیری ایمپلنت پس از خارج شدن دندان طبیعی (دو هفته تا سه ماه پس از کشیدن دندان)

3- کاشت دیر هنگام ایمپلنت (سپری شدن سه ماه پس از کشیدن دندان یا بیشتر)

همچنین گزینه های متعددی برای زمان اتصال دندان پروتزی به ایمپلنت وجود دارد که به سه دسته تقسیم میشوند:

1- اتصال فوری (بلافاصله)
2- اتصال زود هنگام (یک هفته تا دوازده هفته بعد)
3- اتصال با تاخیر (بیش از سه ماه بعد)

زمان التیام (جوش خوردن به استخوان)

برای این که ایمپلنت برای همیشه ثابت بماند، استخوان فک باید به تمام سطح ایمپلنت جوش بخورد (یکپارچگی استخوان). بر اساس این فرایند بیولوژیکی تصور میشود که اتصال بلافاصله تاج بر روی ایمپلنت در حین فرایند یکپارچگی استخوان منجر به حرکت ایمپلنت میشود که این امر مانع از جوش خوردن استخوان شده و میزان عدم موفقیت ایمپلنت را افزایش میدهد. در نتیجه سه تا شش ماه پس از جراحی اولیه جایگذاری ایمپلنت (بر اساس فاکتورهای مختلف)، دندان پروتزی بر روی ایمپلنت قرار میگیرد.

با این حال تحقیقات اخیر نشان داده اند که ثبات اولیه ایمپلنت دندان در استخوان نسبت به سپری شدن زمان التیام، معیاری مهمتر و تعیین کننده موفقیت یکپارچگی استخوان است. در نتیجه زمانی که به جوش خوردن استخوان اختصاص داده میشود معمولا بر اساس تراکم استخوان، ایمپلنت دندان مورد استفاده و تعداد ایمپلنتهایی که به هم متصل میشوند تعیین میشود. هنگامی که ایمپلنت دندان میتواند گشتاور بالا (35 Ncm) را تحمل کند و به ایمپلنتهای دیگر متصل است، هیچ تفاوت معناداری در طول عمر بلند مدت ایمپلنت دندان یا کاهش استخوان بین ایمپلنتها در روش اتصال فوری یا زود هنگام پروتز (سه تا شش ماه بعد) وجود ندارد. استنباط این است که ایمپلنت دندان تکی در استخوان نیازمند یک دوره بدون اتصال به پروتز دندانی است تا خطر شکست درمان به حداقل برسد.

ایمپلنت ریشه ای

این مدل رایج ترین نوع ایمپلنت است که شبیه پیچ ضخیم است . پهنا و طول آن متفاوت بوده و با توجه به کیفیت استخوان فک و نوع روکش دندان بیمار مورد استفاده قرار می  گیرد.

ایمپلنت دارای چهار چوب راموس

اگر استخوان فک پایین بیمار نازک باشد باید از این نوع ایمپلنت استفاده نمود. زیرا این نوع ایمپلنت فک ضعیف بیمار را تثبیت خواهد نمود و  از شکستگی آن جلوگیری می کند. همچنین اگر فرد بخواهد از ایمپلنت ساب پریواستیل استفاده کند این نوع ایمپلنت توصیه می شود.

شرایط لازم برای ایمپلنت

برای اینکه بتوانید ایمپلنت دندان را انجام دهید لازم است که دندان تان سلامتی کامل را دارا باشد. همچنین لازم است که استخوان های فک و لثه سالم باشند.
لازم است بدانید که در صورتی که شما سابقه ی بیماری مزمن داشته باشید و یا اینکه مبتلا به بیماری براکسیسم (سایش دندان) باشید و یا اینکه دیابت داشته باشید ایمپلنت کمی سخت تر انجام می شود و موفقیت در انجام ایمپلت کمی کاهش می یابد.

موارد استفاده از ایمپلنت

از ایمپلنت می توان در مواردی استفاده نمود که بین دندان های جلو در اثر از دست رفتن یک دندان فاصله ایجاد شده باشد و این در صورتی باشد که دندان های مجاور طبیعی باشند. همچنین در صورتی که دو یا چند دندان هم از بین رفته باشند و بین دندان ها فاصله ایجاد شود اگر دندان های مجاور طبیعی باشند می توان از ایمپلنت استفاده نمود.
همچنین در صورتی که از انتهای هر قوس دندانی یک یا چند دندان از دست رفته باشد و تنها یک سمت دندان طبیعی باشد می توان از ایمپلنت دندان استفاده کرد.
زمانی که کل دندان های یک فک و یا هر دو فک از دست رفته باشند نیز می توان از ایمپلنت دندان استفاده نمود.

یکی دیگر از سوالات افراد در ارتباط با دندان های چند ریشه ای است. در این صورت بهتر است که کشیدن دندان و ایمپلنت دندانی در یک زمان انجام نشود. بهتر است که بین کشیدن دندان های چند ریشه ای و قرار دادن ایمپلنت دندانی حدود 6 هفته فاصله بیافتد تا بتوان به خوبی ایمپلنت را انجام داد.

مزایای ایمپلنت دندانی

ایمپلنت دندانی دارای مزایای بسیاری است که از مهم ترین مزایای ایمپلنت می توان به مناسب بودن آن برای افرادی که نمی توانند عمل جویدن را با دندان مصنوعی متحرک انجام دهند اشاره کرد.
همچنین برای افرادی که دندان های خود را از دست داده اند و نمی خواهند از دندان مصنوعی متحرک استفاده کنند ایمپلنت دندانی گزینه ی مناسبی است.
همچنین افرادی که نیاز به پروتز ثابت دارند ولی نمی خواهند که دندان های سالم مجاور جای خالی دندان از دست رفته شان آسیب ببیند می توانند از ایمپلنت دندان استفاده کنند.
افرادی که تمایل دارند دندان هایی خیلی شبیه به دندان های طبیعی داشته باشند نیز می توانند از ایمپلنت دندان کمک بگیرند.

بهترین زمان قرار دادن ایمپلنت دندان

بهترین زمانی که می توانید ایمپلنت دندان را قرار دهید بلافاصله بعد از کشیدن دندان است. نکته ای که در این جا قابل ذکر است اینکه اگر دندان های از دست رفته شما عفونی نباشند و همچنین در اثر عفونت مقدار زیادی استخوان از دست نرفته باشد ایمپلنت دندان بهتر انجام خواهد شد.
سن کاشت دندان در خانم ها پس از 16 سالگی و در آقایان بعد از 18 سالگی می باشد.

مراقبت از ایمپلنت دندانی

مراقبت از ایمپلنت دندانی همانند دندان های طبیعی باید انجام شود. با اینکه ایمپلنت های دندانی دچار پوسیدگی های دندانی نمی شوند اما میکروب های داخل دهان ممکن است که به لثه های اطراف ایمپلنت دندانی آسیب برسانند و حتی ممکن است ایمپلنت دندان را در معرض خطر قرار دهند.

نکات قبل ایمپلنت دندانی

داشتن ایمپلنت دندان حداقل به یک عمل جراحی نیاز دارد.برای این عمل شما به لثه های سالم نیاز دارید و باید استخوان فک شما به اندازه کافی برای نگه داشتن ایمپلنت دندان قوی باشد.

برخی از دندان پزشکان در صورتی که شما سیگار میکشید از ایمپلنت گذاری اجتناب میکنند زیرا سیگار کشیدن در نتیجه درمان تاثیر میگذارد

اگر تحت درمان رادیوتراپی هستید احتمال موفقیت در ایمپلنت گذاری برای شما کم است.

تحقیقات بیشتری نیاز است تا تاثیر موارد پزشکی مثل پوکی استخوان در کارکرد ایمپلنت مشخص شود

در هر صورت اگر شما در حال مصرف داروهای با ترکیبات بیس فسفونات (برای بیماری های استخوانی مصرف میشود) هستید بعید است ایمپلنت به شما پیشنهاد شود.

از دندانپزشک خود بپرسید که آیا این روش کاشت دندان گزینه مناسبی برای شما باشد اگر شما تصمیم به انجام کاشت دندان دارید مطمئن شوید که دندانپزشک شما پروسه درمانی شما در جایگذاری ایمپلنت دندان را کامل طی میکند.او باید از استاندارد هایی که توسط شورای عمومی دندانپزشکان تائید شده است پیروی کند. از اینکه از دندانپزشکتان بپرسید چقدر در عمل ایمپلنت دندان تجربه دارد نترسد.

نکات قبل از عمل

دندانپزشک شما توضیح خواهد دادکه چگونه برای عمل خود اماده شوید

به احتمال زیاد از دندان های شما عکس برداری(xray) میشود به طوری که دندانپزشک شما میتواند شکل و ضخامت استخوان فکتان را چک کند همچنین موقعیت ساختارهای دیگر در دهان شما از جمله اعصاب را میتواند نشان دهد

اگر عکس شما اطلاعات کافی نداشته باشد ممکن است به سی تی اسکن نیاز داشته باشید

جراحی ایمپلنت دندان معمولا زیر بیهوشی موضعی انجام میشود در این حالت درد کاملا در دهان شما ازبین میرود و میتوانید در حین عمل بیدار بمانید

ممکن است از یک آرام بخش استفاده کنید تا در طول عمل اضطرابتان ازبین برود و یه شما کمک میکند آرام باشید

بسیار نادر است که نیاز باشد برای عمل ایمپلنت دندان به بیمارستان بروید در این صورت به طور کامل بیهوش میشوید ودر طول عمل خواب خواهید بود

دندانپزشک شما انچه قبل از عمل ،در حین عمل و بعد از عمل رخ میدهد را و هر دردی که شما خواهید داشت را با شما درمیان میگذارد .این یک فرصت برای شماست که از آنچه برای شما رخ میدهد مطلع شوید و میتوانید سوالاتی راجب خطرات ،منفعتها و جایگزین های این پروسه آماده کنید .این کار به شما آگاهی کامل میدهد و میتواند رضایت شما را برای انجام این کار جلب کند حتی ممکن است برای عمل ازشما خواسته شود فرم رضایت نامه را پر کنید.

مراحل ایمپلنت دندان

طول مدت عمل شما بستگی دارد به اینکه چند ایمپلنت برای شما قرارداده میشود و اینکه چقدر عمل پیچیده باشد

ممکن است چند ایمپلنت دندان در یک عمل جراحی قرار داده شود در این حالت عمل طولانی تر خواهد شد در حین اینکه بیهوشی اثر میکند دندانپزشک یک برش در لثه شما زده و یک سوراخ کوچک در استخوان فکتان ایجاد میکند و ایمپلنت در این سوراخ قرار داده میشود.

اگر قبل از عمل جراحی ایمپلنت هر دندان برداشته شده ای داشته باشید دندانپزشک شما میتواند آن دندانها را مستقیما به  سوکت ایمپلنت شما متصل کند در این حالت ایمپلنت فوری نامیده میشود اگر این حالت امکان پذیر نباشد دندانپزشک شما بعد از چند هفته برای شما ایمپلنت قرار میدهد که به ان ایمپلنت فوری –تاخیری نامیده میشود

گاهی اوقات دندانپزشک ایمپلنت دندان را بعد از چند ماه قرار میدهد تا استخوان فک زمان کافی برای دمان خود داشته باشد  به این حالت ایمپلنت تاخیری گفته مشود.

ایمپلنت فوری و تاخیری میتواند طی یک یا دو مرحله قرار داده شود

در مرحله اول درمان-میله ایمپلنت دندان و ضمائمی که بین دندان مصنوعی و ایمپلنت متصل میشود همزمان قراد داده میشوند

در مرحله دوم درمان-میله ایمپلنت در زیر لثه جایگذاری شده در حالی که استخوان شما بهبود مییابد(شما آن را در دهان خود نمی بینید)

شما نیاز به یک عمل جراحی دیگر بعد از چند ماه دارید تا ضمائم به ایمپلنت دندان متصل شوند

دندان پزشک شما ممکن است برای شما درهمان روز عمل دندان مصنوعی را متصل کند در هر صورت معمولا شما بین سه تا شش ماه زمان نیاز دارید تا دهانتان به طور کامل بهبود یابد

دندانپزشک شما ممکن است رای شما یک پل موقت یا دندان مصنوعی کوچکی تعبیه کند تا شما متوجه فضای خالی بین دندانهایتان در طول مدت درمان نشوید

اگر شما از دندان مصنوعی کامل استفاده میکنید میتوانید ان را برای استفاده در طول مدت درمان خود تنظیم کنید.

بعد از اینکه دهان شما بهبود یافت شما برای نمایان کردن لثه خود در بالای جایگاه ایمپلنت نیاز به یک عمل ثانویه دارید سپس دندانپزشک دندان های مصنوعی را به ایمپلنت متصل میکند .دندان ها ممکن است به ایمپلنت متصل باشند و یا بتوانید برای زمانی که نیاز دارید آنها را تمیز کنید بیرون اورید دندانپزشک شما به شما این اطمینان را میدهد که انها به درستی در جایشان فیکس شده اند و با دندانهای دیگرتان مطابقت دارد و شما احساس راحتی کنید.

ایمپلنت های دندانی جایگزین مناسبی هستند برای :

-کسانی که با دندان مصنوعی متحرک نمی توانند عمل جویدن را براحتی انجام دهند .

-کسانی که دندانهای خود را از دست داده اند و نمی خواهند دندان مصنوعی متحرک داشته باشند.

-کسانی که احتیاج به بریج (پروتز ثابت) دارند ولی نمی خواهند دندان های سالم مجاور جای خالی دندان از دست رفته شان آسیب ببیند یا تراشیده شود .

-کسانی که تمایل به داشتن دندانهایی بامشابهت خیلی نزدیک به دندانهای طبیعی دارند .

-چه کسانی کاندید مناسبی جهت دریافت ایمپلنت دندانی هستند؟

بخاطر پیشرفت شایان در تکنولوژی ایمپلنت ، امروزه افراد زیادی کاندید انجام این درمان هستند  اصولا” اگر شخصی منعی در انجام خروج دندانها و پروتز ثابت نداشته و از نظر سیستم بدن هم نسبتا” سالم باشد ، می تواند کاندید دریافت ایمپلنت به شمار رود .

مزایای ایمپلنت

ایمپلنت برخلاف دندان مصنوعی هیچ گونه حرکتی نداشته و دچار پوسیدگی نمی شود. پایه ی آن همانند ریشه ی دندان طبیعی داخل استخوان فک قرار می گیرد و بنابراین تحلیل استخوان در طولانی مدت دیده نمی شود. استخوان فک کاملا محفوظ از تحلیل خواهد بود و فرم صورت دچار دگرگونی و تغییر نخواهد شد در صورت رعایت کامل بهداشت این دندان ها دائمی خواهند بود. بازگرداندن توانایی جویدن طبیعی از اصلی ترین مزایای کاشت ایمپلنت دندان می باشد. باتوجه به میزان موفقیت بیش از 96% دندان هایی کاشته شده در 20 سال گذشته و بیش از 50 سال پیشینه و سوابق و تحقیقات کلینیکی ایمپلنت های دندانی،  بهترین گزینه برای رفع مشکل بی دندانی می باشد. علاوه بر مزایای ذکر شده، کاشت دندان به روش پانج مزایای دیگری نیز دارد، از جمله:

عدم نیاز به جراحی

مدت زمان درمان کوتاهتر (مانند روش کاشت ایمپلنت قدیمی نیاز به صرف چند ماه وقت نمی باشد.)

درد، خونریزی و کبودی ندارد.

به عروق خونی لثه، صدمه ای وارد نمی شود.

افرادی که سیگاری می کشند نیز  می توانند از این روش استفاده کنند. (افراد سیگاری در صورتی که بتوانند از 2 هفته قبل از ایمپلنت تا 3 ماه پس از آن تعداد سیگاری مصرفی خود را به 5 عدد در روز برسانند، می توانند از این روش استفاده کرده و نتایج قطعی را داشته باشند.)

بیمار در همان روز کاشت دندان به منزل می رود.

سوالات متداول

چگونه باید از ایمپلنت مراقبت کرد؟

سلامت بدن شما در میزان موفقیت ایمپلنت مؤثر است. عدم رعایت بهداشت دهان و دندان دلیل عمده ای برای از دست رفتن ایمپلنت به شمار می رود. استفاده از نخ دندان و مسواک زدن حداقل 2 بار در روز از اهمیت زیادی برخوردار است که دندانپزشک شما نحوه مراقبت صحیح از ایمپلنت را به شما آموزش خواهد داد. برای اطمینان از سلامت لثه ها حداقل 4 بار در سال برای بررسی بافت لثه به دندانپزشک خود مراجعه نمایید.

هزینه انجام این عمل چقدر است؟

در این خصوص باید با دندانپزشک خود مشورت کنید. در بسیاری موارد این مبلغ با هزینه روشهای درمانی سنتی تفاوت چندانی نخواهد داشت.

همه چیز درباره ایمپلنت دندان

ایمپلنت دندانی قطعه ای از فلز تیتانیوم است که به شکل پیچ استوانه مخروطی شبیه ریشه دندان فرم داده می شود.استخوان پس از دوره کوتاهی به ایمپلنت متصل می  شود(اوسئواینتگریشن)و قابلیت اتصال دندان را پیدا می کند

ایمپلنت دندانی برای چه نوع بی دندانی کاربرد دارد؟

ایمپلنت های دندانی برای جایگزینی دندانهای از دست رفته از یک دندان تا کلیه دندانها و بصورت ثابت و متحرک قابل استفاده می باشد.بطور کلی می توان گفت دندانهای از دست رفته به سه روش قابل جایگزینی می باشد: 

1)پروتز متحرک که دندان های از دست رفته را جایگزین می کند و از بافتها و دندانهای باقیمانده تیز می تواند گیر لازم را بگیرد.

2)بریج یا پل که برای جایگزینی یک یا چند دندان در شرایطی که در هردو طرف ناحیه بی دندانی ,دندان پایه وجود داشته باشد قابل استفاده می باشد در این شرایط دندانهای پایه مجاور ناحیه بی دندانی تراش می خورد و پروتز ساخته شده با استفاده از چیپ مخصوص روی دندانها چسبانده می شود. 

3)پروتز متکی بر ایمپلنت که برای جایگزینی یک دندان تا کلیه دندانها قابل استفاده می باشد در مواردی که یک یا چند دندان را جایگزین می کنیم پروتز به صورت ثابت خواهد بود و اگر کلیه دندانها از دست رفته باشد می توانیم پروتز ثابت یا متحرک با تکیه گاه ایمپلنت دندان داشته باشیم. از مزایای ایمپلنت جلوگیری از تحلیل استخوان فک است. 

آیا استفاده از ایمپلنت برای هر فردی امکان پذیر است؟

با توجه به پیشرفت های صورت گرفته در علم ایمپلتولوژی و ارائه روش های نوین و پیشرفته جراحی ایمپلنت و پیوند استخوان تقریباً انجام این درمان در هر بیمار و در هر نوع استخوانی وجود دارد. 

طول مدت درمان چقدر است؟

کامل شدن درمان بین 3 تا 9 ماه طول می کشد و ممکن است در مواردی طولانی تر هم بشود از آنجا که این یک درمان پیشرفته است برای حصول اطمینان از موفقیت آن ممکن است به زمان طولانی تری هم نیاز باشد. 

در طول این مدت بیمار از دندان موقت استفاده خواهد کرد. شرایط هر بیمار بصورت جداگانه بررسی شده و ممکن است به بیمار توصیه شود که مدتی را بدون پروتز سپری کند. 

بیمار به چه مقدار استراحت نیاز دارد؟ توصیه می شود که بیمار در روز جراحی و یک روز پش از آن فعالیت های شدید انجام ندهد.امکان دارد بیمار دچار کمی تورم شود و بسته به شرایط,طول مدت استراحت وی متفاوت است. 

میزان موفقیت درمان ایمپلنت دندان چقدر است؟ 

در صورت رعایت اصول جراحی و پس از آنبطور متوسط میزان موفقیت ایمپلنت دندان 95%-98% گزارش  شده است.عواملی همچون بهداشت ضعیف ,مصرف زیاد سیگار,بیماریهای سیستمیک کنترل نشده می تواند میزان موفقیت ایمپلنت دندان را کمتر کند. 

نحوه و مراحل درمان ایمپلنت دندانی چیست؟ 

ایمپلنت دندانی طی یک پروسه جراحی در محل دندان کشیده شده قبلی و یا همزمان  با کشیدن دندان غیر عفونی در محل آن کاشته می شود و پس از اتصال استخوان به آن در مرحله دوم دندان مصنوعی و یا روکش ساخته شده روی ایمپلنت دندانی نصب می شود.

پس از تکمیل درمان و تحویل پروتز مراقبت های لازم چیست؟

ایمپلنت دندانی نیز همچون دندان طبیعی به مراقبت بهداشتی با وسایل مخصوص ایمپلنت نیاز دارد.

در یک سال اول پس از تحویل پروتزحداقل 3 یا 4 مرحله باید معاینه شده و پس از آن همچون دندان طبیعی باید سالانه معاینه شوند.

مراقبت پس از قرارگیری ایمپلنت در دهان

مراقبت پس از قرارگیری ایمپلنت در دهان 

خبر خوش این است که ایمپلنت جز همان مراقبت‌های معمول دندان طبیعی به مراقبت خاصی نیاز ندارد و البته برخلاف دندان طبیعی هیچ گاه دچار پوسیدگی نمی‌شود و به عصب‌کشی و پر کردن نیاز پیدا نمی‌کند. تنها دغدغه اصلی به بیماری لثه یا تحمیل فشار شدید به ایمپلنت در اثر وجود عادت‌هایی مانند دندان‌قروچه یا ساییدن و فشار دادن دندان‌ها روی هم مربوط می‌شود.

برای جلوگیری از بروز بیماری‌های لثوی و سالم ماندن بافت لثه اطراف ایمپلنت باید مسواک زدن و نخ دندان کشیدن منظم را در برنامه روزانه گنجاند و هر سه یا چهار ماه یک بار برای جرم گیری به دندانپزشک مراجعه کرد.

ابتلا به بعضی بیماری‌ها و شماری از عادت‌ها بر موفقیت‌آمیز بودن عمل کاشت دندان اثر می‌گذارد. برای مثال توانایی التیام‌بخشی بدن در صورت تحت کنترل نبودن بیماری دیابت  به شدت کاهش می‌یابد.

سیگار کشیدن و استعمال دخانیات نیز گردش خون را کاهش می‌دهد، به همین دلیل زخم افراد سیگاری دیرتر التیام می‌یابد. البته این نکته به این معنا نیست که سیگاری‌ها نمی‌توانند متقاضی عمل کاشت دندان باشند.

دلایل موفقیت‌آمیز نبودن کاشت دندان

به ندرت پیش می‌آید که ایمپلنت به خوبی به استخوان جوش نمی‌خورد یا به دلایل مختلف شل و لق می‌شود. پاک نکردن ذرات غذا و پلاک از روی لثه نزدیک ایمپلنت عفونت باکتریایی پری ایمپلنتایتیس یا التهاب بافت اطراف ایمپلنت را در پی دارد. این عفونت استخوان را تخریب می‌کند و تحلیل می‌برد، در نتیجه ایمپلنت شل می‌شود. گاهی تعداد ایمپلنتها مشکل‌ساز می‌شود، کم بودن تعداد ایمپلنت‌ها و بیش از حد بودن فشار روی آنها منجر به پس زدن ایمپلنت می‌شود. ایمپلنت در بعضی موارد اندکی بالاتر از دیگر دندان‌ها قرار دارد و به همین دلیل هنگام جویدن و گاز زدن نیروی بیشتری به آن وارد می‌شود. اینجا است که اهمیت مراجعه به دندانپزشک مجرب و ماهر برای جراحی ایمپلنت مشخص می‌شود.

هزینه کاشت دندان

هزینه کاشت دندان شامل چهار بخش اصلی خود ایمپلنت، اباتمنت، روکش و عمل جراحی می‌شود. قیمت نهایی کاشت دندان به متغیرهای گوناگونی بستگی دارد. ضمناً به خاطر داشته باشید که بعضی کلینیک‌ها هزینه تمام عمل‌ها و مواد و تجهیزات لازم را ذکر می‌کنند، اما قیمت اعلام شده شماری از کلینیک‌ها فقط مربوط به جراحی قرار دادن ایمپلنت دندان می‌شود.

متقاضی ایده‌آل کاشت دندان

برای آگاهی از مناسب بودن جراحی کاشت دندان باید به دندانپزشک مراجعه نمود تا ایشان پس از معاینه کامل و بررسی استخوان باقی‌مانده و وضعیت کلی دندان‌ها در اطراف ناحیه مورد نظر تعیین کنند که آیا امکان کاشت دندان وجود دارد یا خیر. حجم استخوان فک از آن رو مهم است که باید استخوان کافی برای نگهداشتن ایمپلنت وجود داشتهه باشد. در هر حال حتی اگر استخوان تحلیل رفته باشد نیز با استفاده از روش‌های تخصصی پیوند و بازسازی استخوان می‌توان کاشت دندان را با موفقیت انجام داد.

انواع ایمپلنت

ایمپلنت های دندانی می‌تواند پایه یا نگهدارنده ترمیم‌های مختلفی باشد:

• جایگزین تک‌دندانی: یک ایمپلنت و یک روکش جایگزین یک تک دندان می‌شود.
• جایگزین چند‌ دندانی: چند ایمپلنت که پایه پل (بریج) دندانی ثابت هستند جایگزین چند دندان از دست رفته می‌شوند.
• ترکیبی از پل دندانی ثابت و متحرک: ایمپلنت ها بخشی از پل ثابت را نگه می‌دارند که پل متحرک به آن متصل است.
• دندان مصنوعی: دو یا چند ایمپلنت به پایدارسازی دندان مصنوعی کمک می‌کند.
• پایه ارتودنسی: از ایمپلنت های موقت می‌توان به عنوان واحدهای نگهدارنده بریس یا پلاک ارتودنسی استفاده کرد تا حرکت دندان‌ها تسریع و تسهیل شود.
• پل دندانی موقت: در طول مدت زمان التیام یافتن ایمپلنت دائمی از میکرو ـ مینی ایمپلنت‌ها برای نگه داشتن موقتی پل دندانی استفاده می‌شود تا بیمار در این فاصله بدون دندان نباشد.

عمل کاشت دندان

جراحی کاشت دندان معمولاً تحت بی‌حسی موضعی انجام می‌شود و بیمار در طول عمل کاملاً راحت است و فقط لرزش خفیفی را هنگام آماده کردن محل ورود ایمپلنت در استخوان حس می‌کند که به خوبی قابل تحمل است. از آنجایی که پس از جراحی با حداقل تهاجم ایمپلنت زخم بازی در دهان باقی نمی‌ماند، ناراحتی پس از عمل نیز جزیی و ناچیز است.

جوش‌ خوردن ایمپلنت تک‌دندانی به استخوان معمولاً دو تا چهار ماه زمان می‌برد و پس از این مدت روکش روی ایمپلنت قرار داده می‌شود. طول دوران التیام و جوش‌ خوردن به تراکم استخوان در ناحیه‌ی دندان از دست‌رفته بستگی دارد، هر چه تراکم استخوان بیشتر باشد، یکی شدن ایمپلنت و استخوان سریع‌تر انجام می‌شود. دندانپزشک پس از جوش‌ خوردن ایمپلنت به استخوان روکش برای روی ایمپلنت تهیه می‌کند تا دندان کاشته شده شکل و عملکردی همانند دندان طبیعی داشته باشد.

ایمپلنت در بعضی موارد داخل استخوان قرار داده و با بافت لثه پوشانده می‌شود، سپس اجازه داده می‌شود تا جوش‌ خوردن ایمپلنت به استخوان انجام شود. پوشش روی ایمپلنت در مرحله دوم این عمل دو مرحله‌ای برداشته می‌شود و اتصال‌ دهنده کوچکی به نام اباتمنت به ایمپلنت متصل می‌شود. بلافاصله یا مدتی پس از آن که بافت لثه اطراف اباتمنت را فراگرفت و زخم التیام یافت، روکش به اباتمنت متصل می‌شود. اما در روش یک مرحله‌ای روی ایمپلنت پوشانده نمی‌شود و نوک آن اندکی از بافت لثه بیرون می‌زند. هر دو روش مزایا و موارد منع کاربرد خاص خود را دارند.

مراقبت پس از جراحی ایمپلنت

بیمار پنج تا هفت روز پس از جراحی باید فقط غذاهای نرم میل کند. اگر روکش موقت روی ایمپلنت وجود داشته باشد، باید آن را نیز مانند دندان‌های طبیعی به دقت تمیز کرد تا فرایند التیام و جوش‌خوردن ایمپلنت به بهترین شکل انجام شود.

کوتاهی در مسواک زدن و نخ دندان کشیدن به پس زدن ایمپلنت می‌انجامد. رعایت نکردن بهداشت و تمیز نکردن ایمپلنت و اطراف آن بروز عفونت را در پی خواهد داشت. سیگار کشیدن نیز احتمال پس زدن ایمپلنت را افزایش می‌دهد، بنابراین بیمار باید سیگار را پس از جراحی ایمپلنت دندانی ترک کند.

کاشت دندان و روش ایمپلنت دندانی

کاشت دندان به عنوان جایگزینی مناسب و دائمی به جای یک یا چند دندان از دست رفته استفاده می شود. قراردادن ایمپلنت توسط متخصص ایمپلنت در داخل استخوان فک، با استخوان سازی سلول های استخوان ساز در سطح ایمپلنت، استخوان فک به ایمپلنت جوش می خورد. فرآیند جوش خوردن معمولا 3 تا 4 ماه طول کشیده، سپس قسمت تاج و روکش دندان ساخته شده و بر روی پایه قرار می گیرد. هنگام پوسیدگی ها اولیه دندان با ترمیم و پر کردن دندان و سپس روکش دندان می توان از تخریب کلی و کشیدن دندان جلوگیری به عمل آورد.

انواع کاشت دندان

● پل زدن بین دندان ها
پل برای یک یا چند دندان از دست رفته ساخته می شود که می توان هم روکش ها و هم بریج ها را بعد از آماده سازی پایه ها و گرفتن قالب به لابراتوارهای دندانی فرستاد و کارها در آنجا انجام شود یا توسط دستگاه های نوینی در محل مطب در عرض چند دقیقه درست کرد و روی دندان ها قرار داد.
● ایمپلنت؛ بهترین روش جایگزینی دندان ها
یکی از کارهای نسبتا جدید دندان پزشکی جایگذاری دندان ها توسط ایمپلنت های دندانی یا کاشت دندان است که انواع دیگر از آن از دیر زمان در همه دنیا و در کشور ما نیز انجام می گرفته است ولی حدود ۲۵ سال است که از ایمپلنت های شبیه به ریشه دندان استفاده می شود که یک جهش مثبت درمانی در این رشته است و خیلی از کارهای پروتز را عملی تر، راحت تر و قابل قبول تر کرده است.
به طور کلی این ایمپلنت ها از دو قسمت عمده تشکیل شده اند که یک قسمت که شبیه به ریشه دندان است توسط متخصصان جراحی فک و  صورت یا متخصصان جراحی لثه یا هر دندان پزشکی که دوره کامل جراحی این رشته را دیده و تبحر کسب کرده در استخوان فک بیمار در محل دندان کشیده شده قرار می گیرد (بعضی وقت ها بلافاصله و همزمان با بیرون آوردن دندان این قسمت را که به آن پایه دندان می گویند در محل قرار می دهند) و بنا به نوع سیستم و طراحی آن و شرایط فک بیمار یا بلافاصله یا بعد از چند ماه متخصص پروتز یا هر دندان پزشک دیگری که دوره های کامل پروتز این رشته را دیده، دندان یا اتصال قسمتی از دندان ها را قالب گیری می کند و تاج دندان را می سازد. در مواردی پروتزهای کاملی که مبتنی بر ایمپلنت باشد با دقت ساخته خواهد شد و شخص بی دندان مجددا به عملکرد اصلی دندان ها و زیبایی و تکلم برمی گردد و در صورت نیاز با انجام ارتودنسی بعد از ایمپلنت میتوانید به زیبایی دندان‌های خود بیافزایید.

بهرین روش کاشت دندان

بدلیل اینکه امروزه ایمپلنت های دندانی قادر به حل مشکلاتی هستند که دندانپزشکان قبلا و در دهه های قبل راه حلی برای آنها نداشتند بهتر از ایمپلنت های دندانی به جای پل زدن بین دندان ها استفاده شود. ایمپلنت های دندانی قادرند:
دندانهای شما را بطور ثابت و دایمی جایگزین کنند. بدون اینکه مجبور باشید دست دندانتان را خارج کنید و دوباره سرجای خود بنشانید و برای همیشه با لقی و شل بودن دندانهایتان خداحافظی کنید.
•    دندانهای شما را بطور ثابت و جداگانه جایگزین می کنند بدون اینکه مجبور باشید دندانهای سالم اطراف ناحیه بی دندانی را جهت استفاده بعنوان روکش پایه تراش داده و سلامت آن را به خطر بیاندازید. دندانهای پایه روکش بطور مکرر دچار پوسیدگی های غیرقابل ترمیم می شوند و پس از چند سال کارکرد خود را از دست می دهند و ناچاراً بایستی کشیده شوند.
•    مهمترین عوارض کشیدن دندان و جاخالی ماندن آن تحلیل استخوانی می باشد که عوارض جانبی معکوس روی سلامت عمومی بدن نیز دارد. با کاشت ایمپلنت در فاصله زمانی کوتاهی یا بلافاصله پس از کشیدن دندان از تحلیل استخوان جلوگیری می شود. افرادیکه دندانهایشان را بطور کامل می کشند پس از چند سال دچار تحلیل شدید استخوانی می شوند که باعث می شود حتی با تجدید و ساخت دست دندانهای متعدد از عملکرد جویدن، تکلم و تغذیه خود راضی نباشند. بهترین راه حل، کاشت ایمپلنت در اولین فرصت ممکن می باشد تا از تحلیل استخوانها و عوارض غیرقابل جبران بعدی آن جلوگیری شود.
•    افرادیکه جهت جایگزینی دندانها ی کشیده شده خود بخصوص در مواردیکه این دندانها در ناحیه جلویی و ناحیه لبخند باشند و یا تعدادشان زیاد باشد از دست دندانهای متحرک کامل و یا پارسیل قدیمی استفاده می کنند از لحاظ سنی نسبت به افراد همسن خود که جهت حل مشکلات دندانی خود از ایمپلنت  استفاده می کنند، سالخورده تر و پیرتر دیده می شوند.
•     قدرت جویدن دست دندانهای قدیمی بسیار کمتر از ایمپلنت می باشد و نیروهایی که توسط آنها تولید می شود بسیار کم و حدود 200% مقدار نیروی لازم برای جویدن کارآ می باشد.
•    دندانهای ساخته شده روی ایمپلنت طول عمر بسیار بیشتری نسبت به انواع دست دندان، پلها و روکشها دارند.
•    تمیز کردن و نگهداری ایمپلنت  نیز بسیار راحت تر از دست دندان و یا بریج می باشد.

مزایای استفاده از ایمپلنتهای دندانی

اولین مزیت سلامتی و زیبایی بیشتر است وقتی که دندان‌ها از دست می‌روند استخوان اطراف دندان شروع به تحلیل می‌کند. این تحلیل استخوان می‌تواند منجر به عقب رفتن فک گردد. بکار بردن ایمپلنت های دندانی مانع این امر گردیده و بنابراین شکل طبیعی فک حفظ خواهد گردید. در طب سنتی کمبود دندان از دست رفته را با جایگزینی یک پلاک دندانی متحرک یا با تراش در دندان مجاور و استفاده از پل Bridge جبران می‌نمایند، اما در هنگام استفاده از ایمپلنت دندانی علاوه بر آنکه از تحلیل رفتن استخوان جلوگیریی می‌شود، از صدمه به دندان‌های مجاور نیز جلوگیری شده و زیبایی یک دندان طبیعی را به دهان بیمار باز می‌گرداند. همچنین در نحوه صحبت‌کردن بیمار تغییری ایجاد نمی‌گردد.. مزیت دیگر آن آسایش بیشتر می‌باشد، زیرا ایمپلنت های دندانی اتصال محکمی با استخوان فک پیدا می‌کنند هیچ گونه لغزندگی و حرکت دندان مصنوعی وجود نخواهد داشت. این امر ناراحتیهای مربوط به استفاده از دندان مصنوعی از قبیل اتصال ضعیف ، تحریک لثه و درد را برطرف خواهد نمود.

قیمت

هزینه کاشت دندان چقدر است. قیمت هر واحد ایمپلنت دندان چه قدر می باشد. سوالات بسیاری از بیماران که قصد استفاده از طرح درمان ایمپلنت دندان را دارند قیمت هر واحد ایمپلنت دندان و یا به عبارت ساده تر قیمت انواع ایمپلنت های دندانی می باشد. به طور کلی، قیمت ایمپلنت دندان و یا قیمت کاشت دندان ایمپلنت شامل هزینه جراحی لثه، جایگذاری پایه (آماده سازی ایمپلنت دندان برای دریافت عضو مصنوعی) و بازیابی (جایگذاری روکش) می باشد. در حقیقت، هزینه ایمپلنت دندان متغیر می باشد و بستگی به عوامل بسیاری دارد.

اقدامات ۲۴ ساعت اول بعد از عمل جراحی:

• طی ۱۲ ساعت اولیه نوشیدنی و غذای داغ استفاده نشود.

• نوشیدنی فقط سرد میل شود، رژیم غذایی نرم، سبک و سرد،

• محل جراحی را تا ۱۲ ساعت پس از عمل بطور متناوب با پک یخ خنک کند.

• ممکن است کمی تراوش خونابه داشته باشد، در این صورت یک تکه گاز استریل را در محل قرار داده و بمدت بیست دقیقه رو ی آن فشار دهید. چنانچه خونابه ادامه داشت با ما تماس بگیرید.

• به هیچ وجه مشروبات الکلی مصرف ننمائید و سیگار نکشید.

• دهان را شستشو ندهید، تف ننمائید و فقط در صورت نیاز آب دهان را بیرون بریزید.

• جهت کنترل و مراقبت ناحیه جراحی و ایمپلنت (ها)، ویزیت های دوره ای برای شما گذاشته می شود.به منظور بهره گیری کاملتر از نتایح درمانی خود به انجام این معاینات دورهای مقید باشید. اولین ویزیت شما روز بعد از ایمپلنت می باشد.

 

مراقبت های روزهای بعد تا یک هفته:

• رژیم غذایی نرم و سبک استفاده شود.

• مسواک زدن (با احتیاط) و شستشوی دهان بعد از هر غذا و در فاصله غذاها هر چه ممکن باشد بیشتر (برای شستشو یک قاشق نمک در یک لیوان آب گرم حل کرده بکار ببرید). هنگام مسواک زدن مراقب بخیه ها باشید تا آسیب نبینند

• در صورت تجویز دهان شوی کلروهگزیدین ، اول مسواک زده، سپس دهان خود را با آب نمک رقیق و گرم شستشو داده و سپس دهان شوی ضد عفونی کننده را به بمدت نیم دقیقه داخل دهان غرغره نموده و بمدت نیم ساعت نوشیدنی یا غذا میل نکنید.

• بعد از جراحی خیلی وسیع پروتز متحرک کامل خود را تا شش هفته استفاده نکنید.

• سیگار استفاده نشود.

• چنانچه از بخیه های قابل جذب برای شما استفاده نشده باشد، برای خارج کردن بخیه ها ۷ تا ۱۰ روز بعد مراجعه نمایید.

 

مراقبت های برای دو تا شش هفته بعد:

• بهداشت دهان رعایت شود، توجه داشته باشید استفاده مرتب و منظم دهان شوی از روز بعد از جراحی می بایست برای همیشه بخشی از فرهنگ بهداشتی دهان و دندان شما گردد. این نکته بخصوص در ایمپلنت های یک مرحله ای که پیچ پوشاننده خارج از لثه قرار دارد بسیار حائز اهمیت می باشد.

• به هیچ وجه سیگار استفاده نشود.

• بیمار پروتز موقت خود را بعد از هر غذا تمیز کند.

• استفاده از پروتزهای متحرک منوط به انجام اصلاحاتی بر روی آنها و کاربرد پوشاننده نرم (Soft Liner) یا اصلاح کننده های بافتی (Tissue Conditioner) در داخل آنها می باشد. انجام این تمهیدات به منظور وارد نشدن فشار بر روی ایمپلنت ها می باشد.

• قبل از تحویل دادن پروتز نهایی غذاهای حاوی مواد زیر توصیه می گردد:

  مایعات، سیب زمینی پخته ،تخم مرغ پخته، برنج ، گوشت چرخ کرده،‌ ماکارونی،‌پاستا،‌ انواع ماهی، نان نرم

• غذاهای حاوی مواد زیر ممنوع می باشد:

  ته دیگ، گوشت سفت (مثال: گوساله)، نان بربری،‌ نان سنگک، آجیل،‌ آدامس.

  می توان سبزیجات و میوه جات را خرد یا رنده کرد و با احتیاط مصرف نمود.

  در صورت فشار زیاد روکش موقت کنده می شود یا می شکند و یا ایمپلنت به استخوان متصل نمی شود.

• چنانچه پیچ شکل دهنده لثه که در جراحی ایمپلنت های یک مرحله ای بر روی فیکسچر بسته می شود و در واقع قسمت خارج لثه ای ایمپلنت محسوب می شود شل گردید، سریعأ به مطب مراجعه فرمائید.

 

قابل توجه بیمارانی که بعد از ایمپلنت عازم سفر هستند و یا به نحوی با ما در تماس نمی توانند باشند: چنانچه پیچ شکل دهنده لثه یا اباتمنت هیلینگ شل و خارج گردید بهیچوجه نگران نشوید، فقط ناحیه را تمیز و بهداشتی حفظ نمائید تا لثه ترمیم یابد. هنگام عزیمت و مراجعه پیچ شکل دهنده لثه مجدد برای شما بسته می شود ( دو هفته قبل از شروع مرحله پروتز و قالبگیری).

 

همانطور که پس از شکستگی استخوان، قطعات استخوان را بهم متصل می کنند ( گچ می گیرند) و به بیمار می گویند که ناحیه تحت هیچ فشاری قرار نگیرد. همین نکته اساسی را در کاشت ایمپلنت باید مراعات گردد.

روند ترمیم بدون وقفه در صورتی که ایمپلنت و استخوان جابجا نشود و ایمپلنت تحت فشار قرار نگیرد امکان پذیر است. بطور متوسط دوره ترمیم در فک پایین دو تا سه ماه,در فک بالا سه تا چهارماه و اگر استخوان بازسازی شده باشد شش تا هشت ماه زمان نیاز دارد. 

جدول زمانی معاینات دوره ای:

از زمان جراحی ایمپلنت معایناتی برای بیمار در نظر گرفته می‌شود که می بایست آنها را رعایت کند. زمان انجام این معاینات به شرح ذیل است:

• روز بعد از ایمپلنت

• یک هفته پس از ایمپلنت

• یک ماه بعد از ایمپلنت

• دو ماه بعد از ایمپلنت

رادیوگرافی‌های کنترل که بسیار مهم میباشند،در هفته اول، ماه اول، ماه ششم و سپس سالی یک‌بار گرفته می‌شوند و نقش مهمی‌ در تشخیص به موقع مشکلات احتمالی و رفع انها دارند.

باز کردن مجدد محل ایمپلنت در ایمپلنت های دو مرحله ای:

• بعد از گذشتن از دوره ترمیم، ایمپلنت تحت بی حسی توسط یک برش کوچک یا پانچ لثه به محیط دهان آشکار شده و پیچ پوشاننده باز شده و قطه برون فکی ایمپلنت یا پیچ شکل دهنده لثه بسته می شود تا لثه دور آن کاملا فرم گیرد. این مرحله معمولأ سه هفته قبل از شروع ساخت پروتز انجام می گیرد.

• سیگار استفاده نشود.

• لثه و پیچ فرم دهنده لثه را تمیز کند.

• بعد ازدو تا سه هفته مراحل ساخت پروتز شروع می گردد.